Język jaćwiński
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Kody języka | |||
| ISO 639-2 | bat | ||
| ISO 639-3 | xsv | ||
| IETF | xsv | ||
| Glottolog | brak | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język jaćwiński (jaćwieski, jaćwięski) – wymarły język z zespołu języków bałtyckich określany jako zachodniobałtycki, którym posługiwali się Jaćwingowie.
Jaćwingowie, blisko spokrewnieni z Prusami, zaliczali się do Bałtów. W średniowieczu zamieszkiwali tereny Jaćwieży – dzisiejszej północno-wschodniej Polski (Podlasie, Suwalszczyzna), południowej-zachodniej Litwy, części północno-zachodniej Białorusi. Ślady języka jaćwińskiego zachowały się w toponimii i słownictwie języków litewskiego i białoruskiego oraz w polskich gwarach północno-wschodnich. Z języka jaćwińskiego pochodzą m.in. nazwy jezior i rzek: Hańcza[1], Netta, Necko, Sajno[2], Kolno[3], Rospuda[4], Serwy[5], Wigry[6], a także nazwiska Jeruć czy Dziądziak[2]. Nie jest wykluczone, że język jaćwięski był językiem odmiennym od języka innych plemion pruskich[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ewa Siatkowska, Rodzina języków zachodniosłowiańskich, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992, s. 23, ISBN 83-01-10061-3, OCLC 830057641.
- ↑ a b Szlaszyński i Makowski 2007 ↓, s. 16.
- ↑ Batura i Batura 1993 ↓, s. 118.
- ↑ Batura i Batura 1993 ↓, s. 61.
- ↑ Batura i Batura 1993 ↓, s. 156.
- ↑ Ambrosiewicz i Ambrosiewicz 2006 ↓.
- ↑ K.T.Witczak, Jaćw.wurszajtis 'starzec-ofiarnik'. Przyczynek do identyfikacji(...), Acta-Baltico-Slavica, t.20:1989, s.339-342
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Anna Ambrosiewicz, Maciej Ambrosiewicz. Wigry i Magdalenowo. „Kwartalnik «Wigry»”. 4, 2006.
- Irena Batura, Wojciech Batura: Po Ziemi Augustowskiej. Przewodnik dla turysty i wczasowicza. Suwałki: Wydawnictwo "Hańcza", 1993. ISBN 83-900828-3-7.
- Jerzy Nalepa: Połekszanie (Pollexiani) – Plemię Jaćwięskie u północno-wschodnich granic Polski, „Rocznik Białostocki”, t. VII: 1966, Warszawa, 1967, s. 7-33.
- Jarosław Szlaszyński, Andrzej Makowski: Augustów. Monografia historyczna. Augustów: Urząd Miejski w Augustowie, 2007. ISBN 978-83-925620-0-9.
- Jerzy Nalepa: Z badań nad jaćwieskimi relikatami onomastycznymi Połeksza, [w:] „Studia linguistica slavica baltica”, red. K.-O. Falk, Lund, 1966, s. 185-202.
- Obyczaje, języki, ludy świata. Encyklopedia PWN, Warszawa, 2007.