Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.
Język judeoportugalski, język żydowsko-portugalski, język luzytański – martwy język z grupy romańskich, używany przez Żydów w Portugalii do XVI wieku, a wśród diaspory żydowskiej na świecie do początku XIX wieku, obecnie używany jako język liturgiczny w niektórych gminach żydowskich.
Rozwinął się na podstawie języka portugalskiego z dodatkiem zapożyczeń z hebrajskiego. Zawierał wiele archaizmów portugalskich. Był językiem diaspory żydowskiej w Portugalii aż do XVI wieku, kiedy to Żydów[a] w 1536 wygnano z tego kraju. Zapisywano go zmodyfikowanym alfabetem hebrajskim (aljamiado português) lub łacińskim. Następnie Żydzi portugalscy (Sefardyjczycy) używali go w wielu miejscach we Francji, Niderlandach i w Anglii, a później także w obu Amerykach.
Obecnie język judeoportugalski jest językiem liturgicznym (w ograniczonym zakresie) w niektórych gminach żydowskich. Posługuje nim się niemal 2000 osób.
↑W teorii nie byli to żydzi, lecz chrześcijanie, przymusowo ochrzczeni na mocy dekretu króla Manuela I z 1497. W praktyce ci tak zwani conversos lub marranos dalej potajemnie wyznawali judaizm, aż do chwili, gdy wykryła to inkwizycja i zmusiła ich do opuszczenia Portugalii.
