Język kéo
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
40 tys. (2001) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | xxk | ||
| IETF | xxk | ||
| Glottolog | keoo1238 | ||
| Ethnologue | xxk | ||
| BPS | 0143 0 | ||
| WALS | keo | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kéo, także ke’o – język austronezyjski używany w prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie we wschodniej Indonezji, w południowo-środkowej części wyspy Flores[1].
Według danych szacunkowych z 2001 r. posługuje się nim 40 tys. osób (grupa etniczna Kéo)[1]. W użyciu jest także język indonezyjski, przy czym charakter jego znajomości różni się w zależności od grupy wiekowej, poziomu wykształcenia i styczności z tym językiem. Lokalny indonezyjski wykazuje wpływy gramatyki kéo[2]. Jednocześnie język narodowy stanowi źródło zapożyczeń związanych ze sferami nowoczesnego życia; za jego pośrednictwem kéo przejął też pewien zasób słownictwa europejskiego[3].
Kéo jest blisko spokrewniony z nage (50 tys. użytkowników)[4]. Oba języki są określane zbiorczą nazwą „nage-kéo”[5]. Nage i Kéo to odrębne grupy etniczne, jednakże relacja między ich językami nie została dobrze ustalona (wiadomo, że wykazują znaczne różnice fonetyczne i słownikowe)[6].
Został zaliczony do zaproponowanej grupy języków centralnego Flores[7][8]. Tworzy kontinuum dialektalne wraz z kilkoma pobliskimi językami: ngadha, nage, ende, li’o[9][10]. Między kéo a ende występuje słabo poznany dialekt nga’o (o charakterze przejściowym, włączany zwykle pod pojęcie ende)[11].
W języku kéo występuje mieszany system liczbowy, z elementami systemu kwinarnego (piątkowego), które mogą być pozostałością po hipotetycznym papuaskim substracie językowym[12].
Poświęcono mu opis gramatyki z 2002 r. (A Grammar of Kéo), w którym zawarto też zbiór tekstów w tym języku oraz listę słownictwa kéo[13]. Do jego zapisu stosuje się alfabet łaciński, aczkolwiek w ograniczonym zakresie[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Ke’o, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Baird 2002 ↓, s. 16.
- ↑ Baird 2002 ↓, s. 25–27.
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Nage, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Baird 2002 ↓, s. 1.
- ↑ Baird 2002 ↓, s. 21.
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Central Flores. Glottolog 4.5. [dostęp 2022-08-04]. (ang.).
- ↑ Elias 2020 ↓, s. 10 (pdf, online); s. 296 (książka).
- ↑ Gregory L. Forth: Beneath the Volcano: Religion, Cosmology and Spirit Classification Among the Nage of Eastern Indonesia. Leiden: KITLV Press, 1998, s. 23, seria: Verhandelingen van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde 177. DOI: 10.1163/9789004434844. ISBN 978-90-0443-484-4. ISBN 978-90-6718-120-4. OCLC 40229240. (ang.).
- ↑ Adam Harr, Recentering the margins? The politics of local language in a decentralizing Indonesia [online], 2015 (Tilburg Papers in Culture Studies 152), s. 9 [dostęp 2023-10-09] (ang.).
- ↑ Elias 2020 ↓, s. 16 (pdf, online); s. 302 (książka).
- ↑ Schapper i Klamer 2017 ↓, s. 307.
- ↑ Baird 2002 ↓, s. 485–598.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Louise Baird: A Grammar of Kéo: An Austronesian Language of East Nusantara. Canberra: Department of Linguistics, The Research School of Pacific and Asian Studies at The Australian National University, 2002. DOI: 10.25911/5d78db542cf75. OCLC 746845105. [dostęp 2021-08-19]. (ang.).
- Alexander Elias: Are the Central Flores languages really typologically unusual?. W: David Gil, Antoinette Schapper (red.): Austronesian Undressed: How and why languages become isolating. Amsterdam–Philadelphia: John Benjamins Publishing, 2020, s. 287–338, seria: Typological Studies in Language 129. DOI: 10.1075/tsl.129.06eli. ISBN 978-90-272-6053-6. LCCN 2020032619. OCLC 1195817942. (ang.).
- Antoinette Schapper, Marian Klamer: Numeral systems in the Alor-Pantar languages. W: Marian Klamer (red.): The Alor-Pantar languages: History and typology. Wyd. 2. Berlin: Language Science Press, 2017, s. 277–329, seria: Studies in Diversity Linguistics 3. DOI: 10.5281/zenodo.569393. ISBN 978-3-944675-94-7. OCLC 1030820272. (ang.).