Przejdź do zawartości

Język kamang

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamang
Obszar

Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie (Indonezja)

Liczba mówiących

6 tys. (2011)

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6a żywy
Kody języka
ISO 639-3 woi
IETF woi
Glottolog kama1365
Ethnologue woi
BPS 0140 1
WALS woi
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język kamang, także: woisika[1], waisika[2], kamana-kamang[2]język papuaski używany w prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie w Indonezji, w centralnej części wyspy Alor. Według danych z 2011 roku posługuje się nim 6 tys. osób. Należy do grupy języków alor-pantar[2].

Ethnologue podaje, że dzieli się na kilka dialektów: manetaa, suboo, takailubui, tiee, moo, kamang. Przypuszczalnie tak ujęty kompleks językowy stanowi więcej niż jeden język[2]. A. Schapper (2014) wyróżnia trzy dialekty, które składają się na kamang właściwy i które są określane tą nazwą na poziomie lokalnym (zachodni, wyżynny i nizinny)[3].

Jest silnie zagrożony wymarciem, preferowanym środkiem komunikacji staje się malajski alorski. Młodsze pokolenie ma co najwyżej bierną znajomość tego języka. W zachodnim obszarze dialektalnym używany jest także język abui[4].

Nie wykształcił własnej tradycji piśmienniczej, zebrano jednak pewne teksty w tym języku. Sporządzono także jego słownik[2][5]. Powstał skrótowy opis jego gramatyki[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Klamer 2017 ↓, s. 4.
  2. a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kamang, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2020-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
  3. Schapper 2014 ↓, s. 286.
  4. Schapper 2014 ↓, s. 287.
  5. Antoinette Schapper, Marten Manimau: Kamus pengantar bahasa Kamang-Indonesia-Inggris = Introductory Kamang-Indonesian-English dictionary. Kupang: Unit Bahasa dan Budaya GMIT (UBB-GMIT), 2011, seria: UBB Language & Culture Series A 7. ISBN 978-1-86892-600-8. OCLC 779746638. [dostęp 2022-12-17]. (indonez. • ang.).
  6. Schapper 2014 ↓.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]