Język ketyjski
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
210 (2010) | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗ | ||||
| Ethnologue | 8a umierający↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-3 | ket | ||||
| IETF | ket | ||||
| Glottolog | kett1243 | ||||
| Ethnologue | ket | ||||
| WALS | ket | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język ketyjski[1] (także: język kecki[2], ros. кетский язык) – język zaliczany do rodziny jenisejskiej w obrębie hipotetycznych języków dene-jenisejskich. Według danych spisu ludności z 2010 r. ma 210 użytkowników (niewielka część grupy etnicznej)[3]. Zamieszkują oni głównie region turuchański (ros. Туруханский район) Kraju Krasnojarskiego.
W użyciu jest także język rosyjski[1]. Ketyjski jest silnie zagrożony wymarciem. Część osób ma negatywny stosunek do tego języka; doszło też do zaniku tradycyjnego stylu życia. Ketyjski jest nauczany w kilku szkołach[3].
Brak ugruntowanego piśmiennictwa. Propozycja pisma na bazie alfabetu łacińskiego (z 1932 r.) nie przyjęła się[1]. W nowszych czasach występuje zapis cyrylicki[3].
Cechy języka[edytuj | edytuj kod]
Ketyjski jest językiem tonalnym. Występuje w nim pięć tonów: glottalizowany, opadający, wysoko-równy, wznosząco-opadający i wznosząco-nagle opadający. Ton spoczywa generalnie na słowie, nie na sylabie. Większość słów jest jednosylabowa. Derywacja jest uboga: z sufiksów można wskazać -n/-ŋ dla liczby mnogiej (np. qòj „niedźwiedź” > qōn „niedźwiedzie”) oraz sufiks syngulatywny -dis (ūl „woda” > úldìs „kropla”), rozbudowana za to jest fleksja, co zbliża ketyjski do języków polisyntetycznych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Zdzisław Wąsik, Z zagadnień ekologii języka, Wrocław: Wydawn. Uniwersytetu Wrocławskiego, 1993, s. 96, ISBN 978-83-229-0868-6 (pol.).
- ↑ Słownik języka haseł przedmiotowych Biblioteki Narodowej: stan na dzień 31 grudnia 1992 r, Warszawa: Biblioteka Narodowa, 1993, s. 262, ISBN 978-83-7009-128-6 [dostęp 2023-09-21] (pol.).
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Ket, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Edward J. Vajda, Ket language, Munchen: Lincom, 2004 (ang.).