Język kitsai
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
wymarły | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 9 drzemiący↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kii | ||
| IETF | kii | ||
| Glottolog | kits1249 | ||
| Ethnologue | kii | ||
| WALS | kit | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kitsai, także kichai[1] – wymarły język należący do rodziny języków kaddo, używany przez Indian Kichai w Oklahomie[1].
Język dokumentował w 1929 i 1930 roku antropolog Alexander Lesser z Hofstra University[2]. Lesser nagrywał wypowiedzi ostatnich Kichai posługujących się językiem i intensywnie pracował z Kai Kai – ostatnią osobą posługująca się płynnie językiem kitsai[3]. Notatki i nagrania Lessera są jedynym znaczącym źródłem informacji na temat języka kichai[2][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kitsai, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 17, Dallas: SIL International, 2013–2014 [dostęp 2012-11-30] (ang.).
- ↑ a b Wallace L. Chafe: The Caddoan, Iroquoian, and Siouan Languages. Walter de Gruyter, 1976, s. 13-14. ISBN 978-3-11-080466-9. [dostęp 2014-12-04].
- ↑ Salvador Bucca and Alexander Lesser. Kitsai Phonology and Morphophonemics. „International Journal of American Linguistics”. 1, s. 7-19, 1969. 35. The University of Chicago Press. ISSN 0020-7071. (ang.).
- ↑ Lyle Campbell, Marianne Mithun: The Languages of Native America: Historical and Comparative Assessment. University of Texas Press, 2014. ISBN 978-0-292-76852-9. [dostęp 2014-12-04].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Hammarström, Harald & Forkel, Robert & Haspelmath, Martin & Nordhoff, Sebastian. 2014. Glottolog 2.3.: Language: Kitsai. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. [dostęp 2014-11-29]. (ang.).