Język korku
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
570 tys. | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Status oficjalny | |||
język urzędowy | Indie | ||
UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
Kody języka | |||
Kod ISO 639-3↗ | kfq | ||
IETF | kfq | ||
Glottolog | kork1243 | ||
Ethnologue | kfq | ||
WALS | kku | ||
Występowanie | |||
![]() Zasięg geograficzny języka korku | |||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język korku – język austroazjatycki z grupy munda, używany przez około 570 tys. osób[1] w centralnych Indiach, głównie w na pograniczu stanów Maharashtra i Madhya Pradesh. Zapisywany jest pismem dewanagari.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alfred Franciszek Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).