Język kreolski Wysp Zielonego Przylądka
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Obszar | Wyspy Zielonego Przylądka | |
| Liczba mówiących | 950 tys. | |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki indoeuropejskie Języki kreolskie Języki kreolskie na bazie portugalskiego Język caboverdiano | |
| Pismo/alfabet | łacińskie | |
| Status oficjalny | ||
|---|---|---|
| Ethnologue | 1 narodowy↗ | |
| Kody języka | ||
| Kod ISO 639-3↗ | kea | |
| IETF | kea | |
| Glottolog | kabu1256 | |
| Ethnologue | kea | |
| SIL | kea | |
Język kabuverdianu, język kreolski Wysp Zielonego Przylądka – afroportugalski język kreolski używany na tym archipelagu jako język codzienny. Standardowy język portugalski pozostaje natomiast językiem administracji, szkolnictwa i mediów. Większość mieszkańców jest dwujęzyczna, posługując się kreolskim w mowie, natomiast portugalskim na piśmie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Język kreolski Wysp Zielonego Przylądka kształtuje się jako odrębny język od XVI w. w wyniku wzajemnego oddziaływania języka portugalskiego i języków zachodnioafrykańskich: mandingo, wolof i timene, z których przejął niektóre cechy.
System fonologiczny[edytuj | edytuj kod]
- Szereg uproszczeń w wymowie
- Wymowa portugalskiego ch jako "cz" i j jako "j"
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Czasowniki ter, vir, ir istnieją tylko w 3 os. l. poj czasu teraźniejszego
- Pozostałe czasowniki mają tylko formę bezokolicznika
- Użycie uproszczonych czasowników estar i haver do tworzenia czasów gramatycznych
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Hlibowicka-Węglarz, Barbara: Język portugalski w świecie wczoraj i dziś, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2003 ISBN 83-227-2066-1
- Atlas języków. Pochodzenie i rozwój języków świata, Bernard Comrie (red.) i inni, Poznań: „Atena”, 1998, ISBN 83-85414-31-2, OCLC 749229608.
- Majewicz, Alfred F.: Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5
- Quint:, Nicolas: Le Créole Capverdien de poche, Assimil 2005, ISBN 98-2-005-0366-8
