Język kuot
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
2400 (2002) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|
Język izolowany (nienależący do żadnej rodziny językowej) | |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
| Ethnologue | 4 edukacyjny↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kto | ||
| IETF | kto | ||
| Glottolog | kuot1243 | ||
| Ethnologue | kto | ||
| WALS | kuo | ||
| SIL | kto | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kuot (a. kuat), także panaras[1] – język papuaski używany w Papui-Nowej Gwinei, w 9 wsiach w prowincji Nowa Irlandia. Według danych z 2002 roku mówi nim 2 tys. osób[1].
Jest jedynym spośród języków Nowej Irlandii, który nie należy do rodziny austronezyjskiej[2]. Został sklasyfikowany jako izolat[1].
Przypuszcza się, że jest zagrożony wymarciem. Najmłodsze pokolenie preferuje posługiwanie się tok pisin[1][3].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kuot, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-18] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Volker 1993 ↓, s. 109.
- ↑ Wurm 2007 ↓, s. 507.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Craig Volker. Changing language patterns in a Papua New Guinean society. „Annals of the Gifu University for Education and Languages”. 25, s. 107–123, 1993. [dostęp 2022-07-18]. (ang.).
- Stephen A. Wurm: Australasia and the Pacific. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-203-64565-9. OCLC 47983733. (ang.).