Przejdź do zawartości

Język larike-wakasihu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Larike-Wakasihu
Obszar

Moluki, Indonezja

Liczba mówiących

13 tys. (1987)

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony
Kody języka
ISO 639-3 alo
IETF alo
Glottolog lari1255
Ethnologue alo
WALS lrk
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język larike-wakasihujęzyk austronezyjski używany w prowincji Moluki w Indonezji, przez grupę ludności na wyspie Ambon[1].

Według danych z 1987 roku posługuje się nim blisko 13 tys. osób[2]. Jego użytkownicy zamieszkują kilka wsi na zachodnim wybrzeżu, w obrębie północnej części wyspy (Larike, Wakasihu, Tapi, Lai i Allang)[2].

Dzieli się na dwa (bądź trzy) dialekty: allang, wakasihu i larike (nazwy dwóch ostatnich służą także jako nazwa języka)[2][3]. Według analizy leksykostatystycznej z 1989 r. odmiany wsi Wakasihu i Larike są sobie bardzo bliskie, a allang stanowi wyraźnie odrębny dialekt[3]. Inni autorzy jednak powiązali wakasihu z allang, postulując ich bliższe pokrewieństwo[4][5].

W chrześcijańskiej wsi Allang znany jest tylko osobom w podeszłym wieku[6], na pocz. XXI w. odnotowano wręcz, że lokalny dialekt znajduje się na skraju wymarcia[7]. W pozostałych miejscowościach utrzymał się w powszechnym użyciu, przynajmniej pod koniec XX w.[5]

Wskutek długookresowego kontaktu zaczerpnął pokaźną grupę słownictwa z lokalnego malajskiego[8]. Należy do grupy kilku języków wyspy Ambon, które nie zostały całkowicie wyparte przez malajski amboński[1][5]. W użyciu jest również język indonezyjski[2].

Badacze związani z Summer Institute of Linguistics przygotowali szereg publikacji poświęconych dialektowi larike (1991). Są wśród nich: słownik (Kamus sou rikedu)[9], pobieżny opis gramatyki (Tarus sou rikedu)[10], rozmówki (Lalepata sou rikedu)[11] oraz zbiór opowiadań ludowych (Carita sou rikedu)[12]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Scott Paauw: Ambon Malay. W: Susanne Maria Michaelis, Philippe Maurer, Martin Haspelmath, Magnus Huber, Melanie Revis (red.): The survey of pidgin and creole languages. T. 3. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 94–104. ISBN 978-0-19-969143-2. OCLC 813856192. (ang.).
  2. a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Larike-Wakasihu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-01-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
  3. a b Travis 1989 ↓, s. 75.
  4. Collins 2016 ↓, s. 26.
  5. a b c Laidig i Laidig 1995 ↓, s. 19.
  6. Travis 1989 ↓, s. 72, 75.
  7. Collins 2022 ↓, s. 154.
  8. Laidig i Laidig 1991 ↓, s. 2, 6.
  9. Laidig i Laidig 1991 ↓.
  10. Carol J. Laidig, Wyn D. Laidig: Tarus sou rikedu. Tata bahasa Larike. Larike grammar. Ambon: Universitas Pattimura / Summer Institute of Linguistics, 1991. ISBN 979-8132-25-4. OCLC 29248796. [dostęp 2023-05-21]. (indonez. • ang.).
  11. Carol J. Laidig, Wyn D. Laidig: Lalepata sou rikedu. Percakapan bahasa Larike. Larike conversations. Ambon: Universitas Pattimura / Summer Institute of Linguistics, 1991. ISBN 979-8132-23-8. OCLC 29248766. [dostęp 2023-05-21]. (indonez. • ang.).
  12. Carol J. Laidig, Wyn D. Laidig: Carita sou rikedu. Cerita bahasa Larike. Larike folktales. Ambon: Universitas Pattimura / Summer Institute of Linguistics, 1991. ISBN 979-8132-26-2. OCLC 27346773. [dostęp 2023-05-21]. (indonez. • ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]