Język lenakel
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
12 tys. (2001)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | tnl | ||
| IETF | tnl | ||
| Glottolog | lena1238 | ||
| Ethnologue | tnl | ||
| WALS | len | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język lenakel, także: tanna[2], netvaar[3] – język austronezyjski z grupy języków oceanicznych, używany przez mieszkańców wyspy Tanna, należącej do państwa Vanuatu. Według danych z 2001 r. posługuje się nim 12 tys. osób[1]. Ma największą liczbę użytkowników spośród rdzennych języków tego obszaru geograficznego[4].
Tworzy złożoną sieć dialektów (istnieje do 10 odmian dialektalnych tego języka). Serwis Ethnologue wyróżnia następujące: loanatit, nerauya, itonga, ikyoo[1].
Badaniem tego języka zajmował się John Lynch, autor opisu fonologii (1974)[5], słownika (1977)[6] i opisu gramatyki (1978)[7]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Lenakel, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-20] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Robert B. Kaplan, Richard B. Baldauf jr., Language and Language-in-Education Planning in the Pacific Basin, Dordrecht: Springer Science & Business Media, 2003, s. 187–188, DOI: 10.1007/978-94-017-0145-7, ISBN 978-94-017-0145-7, OCLC 851388392 [dostęp 2022-07-20] (ang.).
- ↑ John Lynch, Pacific Languages: An Introduction, Honolulu: University of Hawaiʻi Press, 1998, s. 41, DOI: 10.2307/j.ctv893h2b, ISBN 978-0-8248-1898-2, ISBN 978-0-8248-4258-1, ISBN 978-0-8248-8183-2, OCLC 605554571, JSTOR: j.ctv893h2b [dostęp 2022-07-20] (ang.).
- ↑ Szymon Huptyś, Języki antypodów : współczesny stan badań nad językami papuaskimi i austronezyjskimi, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2014, s. 45–46, ISBN 978-83-233-3778-2, OCLC 898263549 [dostęp 2024-04-24].
- ↑ John Lynch, Lenakel Phonology, Honolulu: University of Hawaii at Manoa, 1974, OCLC 12742920 [dostęp 2024-12-09] (ang.).
- ↑ John Lynch, Lenakel Dictionary, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1977 (Pacific Linguistics C-55), DOI: 10.15144/PL-C55, ISBN 0-85883-165-1, OCLC 4183058 (ang.).
- ↑ John Lynch, A Grammar of Lanakel, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1978 (Pacific Linguistics B-55), DOI: 10.15144/PL-B55, ISBN 0-85883-166-X, OCLC 5445882 (ang.).