Język lingala
|
||
| Obszar | Demokratyczna Republika Konga, Kongo | |
| Liczba mówiących | około 2 miliony[1] | |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki nigero-kongijskie *Języki atlantycko-kongijskie **Języki benue-kongijskie ***Języki bantu ****Język lingala |
|
| Kody języka | ||
| ISO 639-1 | ln | |
| ISO 639-2 | lin | |
| ISO 639-3 | lin | |
| Występowanie | ||
 Zasięg języka lingala jako języka miejscowej ludności i języka wehikularnego |
||
| W Wikipedii | ||
| Zobacz też: język, języki świata |
||
Język lingala albo kingala albo ngala – język z rodziny bantu, używany jako język ojczysty przez około 2 miliony osób w północno-zachodniej Demokratycznej Republice Konga oraz północnym i środkowym Kongu. Język lingala rozprzestrzeniony jest także jako język wehikularny po całym terytorium wspomnianych państw oraz w południowej części Republiki Środkowoafrykańskiej i północnej Angoli. W sumie językiem tym posługuje się około 10 milionów osób.
Obok suahili i hausa język lingala jest jednym z najważniejszych języków wehikularnych Czarnej Afryki.
Przypisy
Bibliografia[edytuj]
- Majewicz, Alfred F., Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5
- Piłaszewicz, Stanisław i Rzewuski, Eugeniusz, Wstęp do afrykanistyki, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2004, ISBN 83-235-0061-4
