Język maba
Wygląd
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
296 tys.[1] | ||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Status oficjalny | |||
Ethnologue | 3 środek szerszej komunikacji↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | mde | ||
IETF | mde | ||
Glottolog | maba1277 | ||
Ethnologue | mde | ||
WALS | mab | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język maba, także bora mabang – język z rodziny nilo-saharyjskiej z gałęzi języków maba, używany przez lud Maba w regionie Wadaj na terenie Czadu (gdzie lud ten stanowi tam najliczniejszą grupę etniczną) oraz w południowo-zachodnim Sudanie.
Fonologia
[edytuj | edytuj kod]W poniższych tabelach podane zostały samogłoski i spółgłoski istniejące w języku maba[2].
Samogłoski
[edytuj | edytuj kod]Przednie | Centralne | Tylne | |
---|---|---|---|
Przymknięte | i i ɪ ɪ | u | |
Średnie | e e ɛ ɛ |
ə ə | o o ɔ ɔ |
Otwarte | æ æ | ʌ ʌ a a |
Długość samogłosek jest w języku maba cechą fonologicznie relewantną, co widać na przykładzie pary: uls, spotkać i uuls, czekać[3].
Spółgłoski
[edytuj | edytuj kod]Wargowe | Przedniojęzykowo- dziąsłowe |
Boczne | Tylnojęzykowe | Krtaniowe | |||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Podniebienne | miękkopodniebienne | ||||||
Zwarte | Bezdźwięczne | p p | t t | j ɟ | k k | ||
Dźwięczne | b b | d d | g g | ||||
Prenazalizowane | mb m͡b | md n͡d | ng ŋ͡g | ||||
Szczelinowe | Bezdźwięczne | f f | s s | š ʃ | h h | ||
Dźwięczne | z z | ||||||
Zwarto- szczelinowe |
Bezdźwięczne | c t͡ʃ | |||||
Prenazalizowane | nj ɲɟ͡ | ||||||
Nosowe | m m | n n | ñ ɲ | ŋ ŋ | |||
Płynne | r r | l l | |||||
Półsamogłoski | w w | y j |
Status fonemu z nie jest jasny, por. siri i ziri, „łokieć”[4].
W języku maba najprawdopodobniej istnieją cztery tony: wysoki, niski, wznoszący się i opadający[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- John T. Edgar, Maba-Group Lexicon, Sprache und Oralität in Afrika, Band 13, Dietrich Reimer Verlag, Berlin: 1991, ISBN 3-496-00594-7