Język madurski
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||
Obszar | Indonezja (wyspy Madura i Jawa), Singapur | ||
Liczba mówiących | ok. 6,8 mln (2000) | ||
Pismo/alfabet | łacińskie (dawniej jawajskie) | ||
Klasyfikacja genetyczna | |||
---|---|---|---|
| |||
Status oficjalny | |||
Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-2 | mad | ||
Kod ISO 639-3↗ | mad | ||
IETF | mad | ||
Glottolog | madu1247, nucl1460 | ||
Ethnologue | mad | ||
GOST 7.75–97 | мад 411 | ||
BPS | 0091 4 | ||
WALS | mdr | ||
SIL | mad | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język madurski (Basa Mathura) − język austronezyjski używany na wyspie Madura oraz we wschodniej części Jawy. Posługuje się nim ok. 6,8 mln osób (2000), liczba użytkowników spada[1]. Charakteryzuje się znacznie bogatszym systemem fonetycznym niż sąsiednie, spokrewnione języki.
Jest rozdrobniony dialektalnie, funkcję standardu pełni dialekt wschodni (zwłaszcza wariant sumenep). Użytkownicy języka władają również indonezyjskim i jawajskim[1].
Język madurski w przeszłości zapisywany był pismem jawajskim, od pierwszych liter zwanym hanacaraka. Obecne stosuje się przede wszystkim alfabet łaciński.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikacja, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1989, ISBN 83-01-08163-5 .