Język mamuju
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
60 tys. (1991) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | mqx | ||
| IETF | mqx | ||
| Glottolog | mamu1255 | ||
| Ethnologue | mqx | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język mamuju – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Zachodni w Indonezji. Według danych z 1991 r. posługuje się nim 60 tys. ludzi[1].
Dzieli się na cztery dialekty: mamuju właściwy, sumare-rangas, padang, sinyonyoi[1][2]. W 1987 r. wyróżniono dziewięć dialektów[3], ale w toku późniejszych badań uznano, że sumare i rangas to jeden dialekt, a część pozostałych dialektów przydzielono do innych języków[2].
Według doniesień z lat 90. XX wieku pozostaje w powszechnym użyciu (zwłaszcza w kontaktach nieformalnych) i bywa przyswajany przez osoby z zewnątrz. Odnotowano jednak presję ze strony języka indonezyjskiego, który jest wykorzystywany w edukacji[4].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Mamuju, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2020-12-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b Valkama 1987 ↓, s. 110.
- ↑ Grimes i Grimes 1987 ↓, s. 37–39.
- ↑ David Mead: Mamuju. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-05-08]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Charles E. Grimes, Barbara D. Grimes, Languages of South Sulawesi, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1987 (Pacific Linguistics D-78), DOI: 10.15144/PL-D78, ISBN 0-85883-352-2, OCLC 470252870 (ang.).
- Kari Valkama, Mamuju (Kabupaten Mamuju), [w:] Timothy Friberg (red.), UNHAS-SIL South Sulawesi sociolinguistic surveys, 1983–1987, Jayapura: Summer Institute of Linguistics, 1987 (Workpapers in Indonesian Languages and Cultures 5), s. 99–117, OCLC 65702515 [dostęp 2023-05-08] (ang.).