Język ngaju
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
890 tys. (2003) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 3 środek szerszej komunikacji↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | nij | ||
| IETF | nij | ||
| Glottolog | ngaj1237 | ||
| Ethnologue | nij | ||
| WALS | olm, plp | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język ngaju, także: ngaju dayak, dayak ngaju – język austronezyjski używany w prowincji Borneo Środkowe w Indonezji. Według danych z 2003 r. posługuje się nim 890 tys. osób[1][2]. Służy jako lokalny język handlowy i lingua franca[1][3].
Dzieli się na dialekty: ba’amang (bara-bare, sampit), kahayan, kahayan kapuas, katingan ngaju, katingan ngawa, mantangai (oloh mangtangai), pulopetak[1].
Należy do najlepiej poznanych języków wyspy Borneo[4]. Wczesne badania nad językiem ngaju prowadził misjonarz August Hardeland[5], autor opracowania gramatycznego (1858)[6] i słownika (1859)[7]. Jest nauczany w szkołach podstawowych. W piśmie stosuje się alfabet łaciński[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Ngaju, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 17, Dallas: SIL International, 2013–2014 [dostęp 2021-02-25] [zarchiwizowane z adresu 2014-12-24] (ang.).
- ↑ Subhan Zein: Language Policy in Superdiverse Indonesia. Abingdon–New York: Routledge, 2020, s. 39, seria: Routledge Studies in Sociolinguistics. DOI: 10.4324/9780429019739. ISBN 978-0-429-01973-9. ISBN 978-0-367-02954-8. LCCN 2019031403. OCLC 1139891689. (ang.).
- ↑ Adelaar 1996 ↓, s. 706.
- ↑ Uhlenbeck 1967 ↓, s. 864.
- ↑ Hans Schärer: Ngaju Religion: The Conception of God among a South Borneo People. Dordrecht: Springer Netherlands, 1963, s. 2. DOI: 10.1007/978-94-011-9346-7. ISBN 978-94-011-8579-0. ISBN 978-94-011-9346-7. OCLC 851389338. [dostęp 2023-05-05]. (ang.).
- ↑ August Hardeland: Versuch einer Grammatik der Dajackschen Sprache. Amsterdam: Frederik Muller, 1858. OCLC 45982981. (niem.).
- ↑ August Hardeland: Dajacksch-deutsches Wörterbuch. Amsterdam: Frederik Muller, 1859. OCLC 63630327. (niem.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Ngaju, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 17, Dallas: SIL International, 2013–2014 [dostęp 2021-02-25] [zarchiwizowane z adresu 2014-12-24] (ang.).
- Robert Blust, The Austronesian languages, Canberra: Asia-Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, The Australian National University, 2013, ISBN 978-1-922185-07-5, OCLC 851066712 (ang.).
- K. Alexander Adelaar, Contact languages in Indonesia and Malaysia other than Malay, [w:] Stephen A. Wurm, Peter Mühlhäusler, Darrell T. Tryon (red.), Atlas of Languages of Intercultural Communication in the Pacific, Asia, and the Americas: Vol I: Maps. Vol II: Texts, Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1996 (Trends in Linguistics. Documentation 13), s. 695–711, DOI: 10.1515/9783110819724.2.695, ISBN 978-3-11-081972-4, OCLC 1013949454 [dostęp 2022-08-30] (ang.).
- E.M. Uhlenbeck, Indonesia and Malaysia, [w:] Chao Yuen Ren, Richard B. Noss, Joseph. K. Yamagiwa (red.), Linguistics in East Asia and South East Asia, The Hague: De Gruyter, 1967, s. 847–898, DOI: 10.1515/9783110814637-024, ISBN 978-3-11-081463-7, OCLC 1110183250 (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Kamus Dayak Ngaju-Indonesia. Balai Bahasa Provinsi Kalimantan Tengah. [dostęp 2024-03-03]. (indonez.).