Język onge
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
94 (2006) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 5 krytycznie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | oon | ||
| IETF | oon | ||
| Glottolog | onge1236 | ||
| Ethnologue | oon | ||
| WALS | ong | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język onge[1] (także: önge[2], öñge, ong[3]) – język z grupy andamańskiej, którym posługuje się lud Onge z Małego Andamanu. W 2006 r. odnotowano, że ma 94 użytkowników[3].
Należy do języków ongijskich[2] (zwanych również onge-jarawa lub południowoandamańskimi[4]). Jest spokrewniony z językiem jarawa[1][5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Anvita Abbi: A Grammar of the Great Andamanese Language: An Ethnolinguistic Study. Leiden: Brill, 2013, s. 14, seria: Brill’s Studies in South and Southwest Asian Languages 4. DOI: 10.1163/9789004246126. ISBN 978-90-04-24612-6. OCLC 857276774. [dostęp 2023-02-13]. (ang.).
- ↑ a b Raoul Zamponi, Bernard Comrie: A Grammar of Akabea. Oxford: Oxford University Press, 2020, s. 28. DOI: 10.1093/oso/9780198855798.001.0001. ISBN 978-0-19-885579-8. ISBN 978-0-19-259780-9. OCLC 1194954864. [dostęp 2023-02-13]. (ang.).
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Öñge, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Barbara A. West: Encyclopedia of the Peoples of Asia and Oceania. New York: Infobase Publishing, 2009, s. 44. ISBN 978-1-4381-1913-7. OCLC 370717954. [dostęp 2023-02-13]. (ang.).
- ↑ Anvita Abbi. Is Great Andamanese genealogically and typologically distinct from Onge and Jarawa?. „Language Sciences”. 31 (6), s. 791–812, 2009. DOI: 10.1016/j.langsci.2008.02.002. ISSN 0388-0001. OCLC 5902882807. (ang.).