Język rejang
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
350 tys. (2000)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-3↗ | rej | ||
| IETF | rej | ||
| Glottolog | reja1240 | ||
| Ethnologue | rej | ||
| BPS | 0066 4 | ||
| WALS | rej | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język rejang (baso Jang, baso Hejang) – język austronezyjski używany w indonezyjskich prowincjach Bengkulu i Sumatra Południowa na wyspie Sumatra. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 350 tys. osób. Dzieli się na szereg dialektów: lebong, kepahiang (kebanagung), pasisir, musi (curup), rawas[a][1].
Do jego zapisu stosuje się alfabet łaciński oraz tradycyjne pismo kaganga. Istnieje słownik języka rejang[1].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nie mylić z malajskimi językami musi i rawas.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Rejang, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2020-12-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).