Język rusenu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rusenu
Obszar

Timor Wschodni

Klasyfikacja genetyczna
Kody języka
ISO 639-3 brak
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język rusenu, także nisa[1] – prawie wymarły język papuaski z grupy timor-alor-pantar, używany we wschodniej części Timoru Wschodniego. Wyszedł z powszechnego użycia w I poł. XX w.[1] Jego istnienie odnotował w 2007 r. holendersko-timorski lingwista Aone van Engelenhoven[2].

Przez dłuższy czas uchodził za wymarły. W 2007 r. odnaleziono zaledwie dwie osoby, które zachowały pewną znajomość tego języka[3].

Nie został bliżej opisany w literaturze. Zebrane dane sugerują, że jest blisko spokrewniony z językiem fataluku[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c van Engelenhoven 2009a ↓, s. 334.
  2. Raadselachtig Rusenu. VPRO Noorderlicht, 2007. [dostęp 2021-08-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-19)]. (niderl.).
  3. van Engelenhoven 2009b ↓, s. 425.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]