Język sango
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||||
Obszar | ![]() ![]() ![]() ![]() | ||||
Liczba mówiących | ok. 400 tys. | ||||
Klasyfikacja genetyczna | |||||
---|---|---|---|---|---|
| |||||
Status oficjalny | |||||
Ethnologue | 1 narodowy↗ | ||||
Kody języka | |||||
Kod ISO 639-1↗, ISO 639-1 | sg | ||||
Kod ISO 639-2↗, ISO 639-2 | sag | ||||
Kod ISO 639-3↗ | sag | ||||
IETF | sg | ||||
Glottolog | sang1327 | ||||
Ethnologue | sag | ||||
GOST 7.75–97 | саг 579 | ||||
WALS | san | ||||
W Wikipedii | |||||
| |||||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język sango – język z grupy adamawa-ubangi z wielkiej rodziny nigero-kongijskiej, używany w Republice Środkowoafrykańskiej oraz przygranicznych terenach Czadu, Kamerunu, Demokratycznej Republiki Konga i Republiki Konga. W Republice Środkowoafrykańskiej oraz wzdłuż biegu rzeki Ubangi pełni rolę języka wehikularnego.
Posiada wiele zapożyczeń z innych języków regionu, głównie ngbandi, lingala i francuskiego, co sprawia, że bywa klasyfikowany jako język kreolski. Zapisywany jest pismem arabskim lub alfabetem łacińskim.
Językiem sango posługuje się ok. 1,6 mln. osób, z czego około 400 tysięcy włada nim jako językiem ojczystym.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Damm, Krystyna i Mikusińska, Aldona (red.), Ludy i języki świata, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, str. 183