Język sango
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||||
| Obszar |  Republika Środkowoafrykańska,  Czad,  Kamerun,  Demokratyczna Republika Konga,
| ||||
| Liczba mówiących | ok. 400 tys. | ||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| Ethnologue | 1 narodowy↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| Kod ISO 639-1↗, ISO 639-1 | sg | ||||
| Kod ISO 639-2↗, ISO 639-2 | sag | ||||
| Kod ISO 639-3↗ | sag | ||||
| IETF | sg | ||||
| Glottolog | sang1327 | ||||
| Ethnologue | sag | ||||
| GOST 7.75–97 | саг 579 | ||||
| WALS | san | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język sango – język z grupy adamawa-ubangi z wielkiej rodziny nigero-kongijskiej, używany w Republice Środkowoafrykańskiej oraz przygranicznych terenach Czadu, Kamerunu, Demokratycznej Republiki Konga i Republiki Konga. W Republice Środkowoafrykańskiej oraz wzdłuż biegu rzeki Ubangi pełni rolę języka wehikularnego.
Posiada wiele zapożyczeń z innych języków regionu, głównie ngbandi, lingala i francuskiego, co sprawia, że bywa klasyfikowany jako język kreolski. Zapisywany jest pismem arabskim lub alfabetem łacińskim.
Językiem sango posługuje się ok. 1,6 mln. osób, z czego około 400 tysięcy włada nim jako językiem ojczystym.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Damm, Krystyna i Mikusińska, Aldona (red.), Ludy i języki świata, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, str. 183
