Język sango
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| ||
| Obszar |  Republika Środkowoafrykańska,  Czad,  Kamerun,  Demokratyczna Republika Konga,
| |
| Liczba mówiących | ok. 400 tys. | |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki nigero-kongijskie *adamawa-ubangi **Język sangi | |
| Kody języka | ||
|---|---|---|
| Kod ISO 639-1↗, ISO 639-1 | sg | |
| Kod ISO 639-2↗, ISO 639-2 | sag | |
| Kod ISO 639-3↗ | sag | |
| IETF | sg | |
| Glottolog | sang1327 | |
| Ethnologue | sag | |
| GOST 7.75–97 | саг 579 | |
| WALS | san | |
| W Wikipedii | ||
| Zobacz też: język, języki świata | ||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||
Język sango – język z grupy adamawa-ubangi z wielkiej rodziny nigero-kongijskiej, używany w Republice Środkowoafrykańskiej oraz przygranicznych terenach Czadu, Kamerunu, Demokratycznej Republiki Konga i Republiki Konga. W Republice Środkowoafrykańskiej oraz wzdłuż biegu rzeki Ubangi pełni rolę języka wehikularnego.
Posiada wiele zapożyczeń z innych języków regionu, głównie ngbandi, lingala i francuskiego, co sprawia, że bywa klasyfikowany jako język kreolski. Zapisywany jest pismem arabskim lub alfabetem łacińskim.
Językiem sango posługuje się ok. 1,6 mln. osób, z czego około 400 tysięcy włada nim jako językiem ojczystym.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Damm, Krystyna i Mikusińska, Aldona (red.), Ludy i języki świata, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, str. 183
