Język sango
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||||
| Obszar | Republika Środkowoafrykańska, Czad, Kamerun, Demokratyczna Republika Konga | ||||
| Liczba mówiących | ok. 400 tys. | ||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| Ethnologue | 1 narodowy↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| Kod ISO 639-1↗ | sg | ||||
| Kod ISO 639-2↗ | sag | ||||
| Kod ISO 639-3↗ | sag | ||||
| IETF | sg | ||||
| Glottolog | sang1327 | ||||
| Ethnologue | sag | ||||
| GOST 7.75–97 | саг 579 | ||||
| WALS | san | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język sango (yângâ tî sängö) – język z grupy adamawa-ubangi z wielkiej rodziny nigero-kongijskiej, używany w Republice Środkowoafrykańskiej oraz przygranicznych terenach Czadu, Kamerunu, Demokratycznej Republiki Konga i Republiki Konga. W Republice Środkowoafrykańskiej oraz wzdłuż biegu rzeki Ubangi pełni funkcję języka wehikularnego.
Zawiera wiele zapożyczeń z innych języków regionu, głównie ngbandi, lingala i francuskiego, co sprawia, że bywa klasyfikowany jako język kreolski. Zapisywany jest pismem arabskim lub alfabetem łacińskim.
Językiem sango posługuje się ok. 1,6 mln osób, z czego około 400 tysięcy włada nim jako językiem ojczystym.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krystyna Damm, Aldona Mikusińska (red.), Ludy i języki świata, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, s. 183