Język selayar
| Obszar |
wyspa Selayar (Celebes Południowy, Indonezja) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
128 tys. (2000)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | sly | ||
| IETF | sly | ||
| Glottolog | sela1260 | ||
| Ethnologue | sly | ||
| WALS | sly | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język selayar (salayar, salayer, salajar, saleier, siladja, silajara) – język austronezyjski używany w indonezyjskiej prowincji Celebes Południowy, na wyspie Selayar. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 128 tys. osób[1].
Należy do grupy języków makasarskich[1]. Bywa rozpatrywany jako dialekt języka makasarskiego[2]. Z doniesień wynika, że oba języki nie są wzajemnie zrozumiałe bez wcześniejszego kontaktu[3].
Dominuje lokalnie, według doniesień z lat 90. XX wieku jest rozpowszechniony na terenie całej wyspy, wśród różnych grup wiekowych[2][4]. Pośród użytkowników języka laiyolo jest znany jako drugi język[5]. W użyciu są również inne języki – bugijski i indonezyjski[1], niemniej w latach 90. odnotowano, że znajomość języka narodowego jest ograniczona[2].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Selayar, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).
- ↑ a b c David Mead: Selayar. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-16)]. (ang.).
- ↑ Grimes i Grimes 1987 ↓, s. 28–29.
- ↑ Laidig i Maingak 1999 ↓, s. 48.
- ↑ Wurm 2007 ↓, s. 508.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Charles E. Grimes, Barbara D. Grimes, Languages of South Sulawesi, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1987 (Pacific Linguistics D-78), DOI: 10.15144/PL-D78, ISBN 0-85883-352-2, OCLC 470252870 (ang.).
- Wyn D. Laidig, Sahabu Dg. Maingak, Barang-barang phonology: A preliminary description, [w:] Wyn D. Laidig (red.), Studies in Sulawesi Linguistics, Part 6, Jakarta: Badan Penyelenggara Seri NUSA, Universitas Katolik Indonesia Atma Jaya, 1999 (NUSA: Linguistic Studies of Indonesian and Other Languages in Indonesia 46), s. 46–83 [dostęp 2024-08-31] (ang.).
- Stephen A. Wurm, Australasia and the Pacific, [w:] Christopher Moseley (red.), Encyclopedia of the World’s Endangered Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577, DOI: 10.4324/9780203645659, ISBN 978-0-2036-4565-9, ISBN 978-0-7007-1197-0, OCLC 47983733 (ang.).