Język sumbawa
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||
| Obszar | Indonezja – wyspy Sumbawa i Lombok | ||
| Liczba mówiących | 300 tys. (1989)[1] | ||
| Pismo/alfabet | łacińskie | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-3↗ | smw | ||
| IETF | smw | ||
| Glottolog | sumb1241 | ||
| Ethnologue | smw | ||
| BPS | 0190 6 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język sumbawa (Basa Sumbawa) – język należący do grupy malajsko-polinezyjskiej, używany w zachodniej części indonezyjskiej wyspy Sumbawa oraz na wschodzie wyspy Lombok[2]. Według danych z 1989 r. posluguje się nim 300 tys. osób[1]. Jest blisko spokrewniony z językami balijskim i sasak, z którymi tworzy grupę języków balijsko-sasacko-sumbawańskich[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig, Sumbawa, [w:] Ethnologue [online], wyd. 22, Dallas, Texas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).???
- ↑ Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 85, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 22520058.
- ↑ Alexander Adelaar, Malayo-Sumbawan, „Oceanic Linguistics”, 44 (2), 2005, s. 357–388, ISSN 0029-8115, JSTOR: 3623345 (ang.).