Język sumbawa
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||
Obszar | Indonezja – wyspy Sumbawa i Lombok | ||
Liczba mówiących | 300 tys. (1989)[1] | ||
Pismo/alfabet | łacińskie | ||
Klasyfikacja genetyczna | |||
---|---|---|---|
| |||
Status oficjalny | |||
Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
Kody języka | |||
Kod ISO 639-3↗ | smw | ||
IETF | smw | ||
Glottolog | sumb1241 | ||
Ethnologue | smw | ||
BPS | 0190 6 | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język sumbawa (Basa Sumbawa) – język należący do grupy malajsko-polinezyjskiej, używany w zachodniej części indonezyjskiej wyspy Sumbawa oraz na wschodzie wyspy Lombok[2]. Według danych z 1989 r. posluguje się nim 300 tys. osób[1]. Jest blisko spokrewniony z językami balijskim i sasak, z którymi tworzy grupę języków balijsko-sasacko-sumbawańskich[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b David M. Eberhard , Gary F. Simons , Charles D. Fennig , Sumbawa, [w:] Ethnologue [online], wyd. 22, Dallas, Texas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).???
- ↑ Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 85, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 22520058 .
- ↑ Alexander Adelaar, Malayo-Sumbawan, „Oceanic Linguistics”, 44 (2), 2005, s. 357–388, ISSN 0029-8115, JSTOR: 3623345 (ang.).