Język tahitański
|
||
| Obszar | Polinezja Francuska | |
| Liczba mówiących | ok. 120 tys. | |
| Klasyfikacja genetyczna | Języki austronezyjskie Języki oceaniczne Języki polinezyjskie Język tahitański |
|
| Status oficjalny | ||
| język urzędowy | Polinezja Francuska (z wyjątkiem Markizów) | |
| Kody języka | ||
| ISO 639-1 | ty | |
| ISO 639-2 | tah | |
| ISO 639-3 | tah | |
| W Wikipedii | ||
| Zobacz też: język, języki świata |
||
Język tahitański (tahiti) - język z grupy języków polinezyjskich, używany przez około 120 tys. mówiących, głównie na wyspach Polinezji Francuskiej (z wyjątkiem archipelagu Markizów), gdzie ma status języka urzędowego (obok języka francuskiego). Najbliżej spokrewniony z językiem rarotongańskim, wykazuje też spore podobieństwo do języka hawajskiego oraz maoryskiego. Zapisywany alfabetem łacińskim.
Spis treści
Ortografia i wymowa[edytuj]
| Litera | Nazwa | IPA | |
|---|---|---|---|
| Uwagi | |||
| a | ’ā | /a/, /ɑː/ | |
| e | ’ē | /e/, /eː/ | długie "e" |
| f | fā | /f/ | dwuwargowa ([ɸ]) po "o" i "u" |
| h | hē | /h/ | wymawiana jako [ʃ] po "i" oraz przed "o" i "u" |
| i | ’ī | /i/, /iː/ | |
| m | mō | /m/ | |
| n | nū | /n/ | |
| o | ’ō | /ɔ/, /oː/ | |
| p | pī | /p/ | |
| r | rō | /r/ | |
| t | tī | /t/ | |
| u | ’ū | /u/, /uː/ | |
| v | vī | /v/ | dwuwargowa ([β]) po "o" i "u" |
| ’ | ’eta | /ʔ/ | zwarcie krtaniowe na początku sylaby |
Morfologia i skladnia[edytuj]
Język tahitański posiada szyk zdania typu VSO (orzeczenie-podmiot-dopełnienie), który jest typowy również dla innych języków polinezyjskich.
Słownictwo[edytuj]
Słownictwo języka tahitańskiego pozostaje w większej części austronezyjskie, z pewną liczbą internacjonalizmów związanych z realiami życia współczesnego.
Przykłady podstawowych wyrażeń:
| Polski | Tahitański |
|---|---|
| Witamy | Maeva |
| Dzień dobry, cześć | ’Ia ora na ’oe |
| Do widzenia | Pārahi |
| Dziękuję | Māuruuru |
| Tak | ’ē, ’ae |
| Nie | ’aita, e’ita, e’ere |
| Dobrze, w porządku | Maita’i |
| Dom | Fare |
| Biały cudzoziemiec | Popa’ā |
| Liczebniki | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| tahi, hō’ē | piti | toru | maha | pae | ono | hitu | va’u | iva | hō’ē ’ahuru |
Bibliografia[edytuj]
- Majewicz, Alfred F., Języki świata i ich klasyfikacja, PWN, Warszawa, 1989, ISBN 83-01-08163-5
Linki zewnętrzne[edytuj]
|
|||||
