Język taman (austronezyjski)
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
30 tys. (2007) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 6 wymarły↗ | ||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | tmn | ||
| IETF | tmn | ||
| Glottolog | tama1335 | ||
| Ethnologue | tmn | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język taman (dayak taman, taman dayak) – język austronezyjski używany w prowincji Borneo Zachodnie w Indonezji, w rejonie górnego odcinka rzeki Kapuas[1][2]. Według danych z 2007 roku posługuje się nim 30 tys. osób[1].
Jest wyraźnie odrębny od większości języków Borneo. Języki ludów Maloh (Banuaka’), w tym taman i embaloh, zostały powiązane z językiem bugijskim[3][4]. Inna propozycja łączy je bliżej z językiem malajskim (taką klasyfikację zasugerował pierwotnie R. Hudson, a później postulowali ją R. Blust i B. Nothofer, lokując embaloh wśród języków malajskich)[5]. K.A. Adelaar (1994) przedstawił dane wskazujące na ich pokrewieństwo z językami południowego Sulawesi[6].
Języki embaloh i taman są sobie na tyle bliskie, że występuje między nimi wzajemna zrozumiałość i mogą być rozpatrywane jako dialekty jednego języka[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Taman, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Bahasa Taman. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-30)]. (indonez.).
- ↑ Jay H. Bernstein, Spirits Captured in Stone: Shamanism and Traditional Medicine Among the Taman of Borneo, Boulder: Lynne Rienner Publishers, 1997, s. 19, ISBN 1-55587-691-9, OCLC 35599633 (ang.).
- ↑ Jay Hillel Bernstein, Taman Ethnomedicine: The Social Organizational of Sickness and Medical Knowledge in the Upper Kapuas, University of California, Berkeley, 1990, s. 52, OCLC 26225533 (ang.).
- ↑ Adelaar 1994 ↓, s. 3, 4.
- ↑ Adelaar 1994 ↓.
- ↑ Adelaar 1994 ↓, s. 33.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- K. Alexander Adelaar, The classification of the Tamanic languages, [w:] Tom Dutton, Darrell T. Tryon (red.), Language Contact and Change in the Austronesian World, Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1994 (Trends in Linguistics. Studies and Monographs 77), s. 1–42, DOI: 10.1515/9783110883091.1, ISBN 978-3-11-088309-1, OCLC 853258768 (ang.).