Język usku
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
110 (2004)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|
niesklasyfikowany | |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 5 krytycznie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 8a umierający↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | ulf | ||
| IETF | ulf | ||
| Glottolog | usku1243 | ||
| Ethnologue | ulf | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język usku, także: afra[1][2][3][4], aframa[5] – język papuaski używany w prowincji Papua w Indonezji, przez grupę ludności blisko granicy z Papuą-Nową Gwineą[2]. Według danych z 2004 roku posługuje się nim 110 osób[1].
Publikacja Peta Bahasa podaje, że jego użytkownicy zamieszkują wieś Usku w dystrykcie Senggi (kabupaten Keerom)[5]. Z danych Ethnologue wynika, że jest używany w środowisku domowym i wśród znajomych, ale tylko przez osoby w podeszłym wieku[1]. W 2006 r. odnotowano jednak, że pozostaje w powszechnym użyciu[6]. Społeczność posługuje się także indonezyjskim i malajskim papuaskim[1].
Bardzo słabo opisany, dostępne dane ograniczają się do list słownictwa[3]. Jego przynależność lingwistyczna jest słabo ustalona. Ethnologue podaje, że nie jest blisko spokrewniony z żadnym innym językiem[1]. William A. Foley opisuje go jako język izolowany[3], podobnie czynią autorzy publikacji Glottolog (4.6), nie klasyfikując go w żadnej rodzinie językowej[2]. Timothy Usher umieszcza go w ramach grupy zachodniej rodziny języków pauwasi, wraz z namla-tofanma i tebi-towe[7]. Autorzy katalogu Ethnologue (wyd. 22) powstrzymują się od prób klasyfikacji[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Usku, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-05] (ang.).
- ↑ a b c Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Usku. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (ang.).
- ↑ a b c Foley 2018 ↓, s. 461
- ↑ Timothy Usher: Afra. NewGuineaWorld. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (ang.).
- ↑ a b Bahasa Aframa. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (indonez.).
- ↑ Foley 2018 ↓, s. 462
- ↑ Timothy Usher: West Pauwasi River. NewGuineaWorld. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- William A. Foley: The languages of Northwest New Guinea. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 433–568, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-004. ISBN 978-3-11-028642-7. OCLC 1041880153. (ang.).