Języki pamirskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Języki pamirskie – grupa języków południowo-wschodnioirańskich z ubogim piśmiennictwem, używanych na terenie północno-wschodniego Afganistanu i przyległych terytoriów Tadżykistanu, Pakistanu i Chin. Posługują się nimi Ismailici zamieszkujący Pamir i Badachszan. Nazwy języków utworzone są od nazw osiedli lub dolin, najczęściej nie w ich brzmieniu oryginalnym, ale w wersji tadżyckiej (tadżycki pełni rolę lingua franca na tym terenie, jest używany w szkołach i administracji).

Podział[edytuj | edytuj kod]

Według niektórych językoznawców dialekty języka szugnańskiego takie jak np. chufi czy bartangi stanowią odrębne języki, dlatego używana jest też nazwa grupy języków szugnańsko-roszańskich, obejmująca:

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Praca zbiorowa pod red. Leszka Bednarczuka Języki indoeuropejskie, Tom I, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1986, ISBN 83-01-03352-5