Jōjakkō-ji
35°01′10″N 135°40′07″E/35,019444 135,668611 dwupiętrowa pagoda | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Rodzaj klasztoru | |
| Fundator |
Nisshin |
| Data budowy |
około 1596 |
Położenie na mapie Kioto  | |
Położenie na mapie Japonii  | |
Położenie na mapie prefektury Kioto  | |
| 35°01′10″N 135°40′07″E/35,019444 135,668611
| |
| Strona internetowa | |
Jōjakkō-ji (jap. 常寂光寺) – buddyjski kompleks świątynny w Kioto w Japonii, usytuowany w dzielnicy Ukyō. Został założony przez mnicha buddyjskiego Nisshina, syna arystokraty Kunimitsu Hirohashiego (1526–1568)[1]. Pierwsza świątynia została utworzona w 1596 roku, na początku ery Keichō (1596–1615). Urodzony w 1561 roku Nisshin od najmłodszych lat swojego życia uczył się i służył w świątyni Honkoku-ji. W wieku 18 lat został jej 16. przeorem. Po rozłamie sekty, około 1595 roku, Nisshin utworzył własną świątynię na zboczach góry Ogura, na terenach ofiarowanych przez rodzinę Suminokura[1]. Świątynia jest także słynna z przepięknego ogrodu, który szczególnie polecany jest jesienią, gdy wypełnia się gamą kolorów liści m.in. różnych gatunków klonów, których jest ponad 200[2][3].
Najważniejsze budynki świątyni[edytuj | edytuj kod]
Brama główna[edytuj | edytuj kod]
Brama główna zbudowana z prostokątnych belek została odnowiona w późnym okresie Edo. Brama ta, typu yakui-mon (wsparta na czterech filarach w narożnikach), została uwieczniona w wydanym około 1780 roku przewodniku Miyako rinsen meishō zue (Obrazkowy przewodnik po malowniczych miejscach w Kioto) autorstwa Ritō Akisato[4]. Wówczas z obu stron do bramy dołączone były typowe dla japońskich świątyń ogrodzenie wykonane z drewna i gliny[1].
Brama Niō-mon[edytuj | edytuj kod]
Prowadząca do głównego pawilonu brama Niō-mon pochodzi ze świątyni Honkoku-ji, gdzie służyła jako brama południowa. Pochodzi z ery Jōwa, przypadającej na lata 1345–1350. Nazwa wywodzi się od dwóch strzegących wejścia przed demonami strażników Niō. Rzeźby boskich strażników mają po 210 cm wysokości i są prawdopodobnie wykonane przez XIII-wiecznego buddyjskiego rzeźbiarza Unkei (1151–1223)[1].
Główny pawilon[edytuj | edytuj kod]
Główny pawilon został zbudowany z drewna pochodzącego z zamku Fushimi[5]. Do 1932 roku budynek pokryty był dachówkami dwóch typów, płaskimi i esówkami (styl hon-gawara), po renowacji wykonano pokrycie z samych płaskich dachówek (styl hira-gawara)[1]. Przy pawilonie głównym usytuowana jest dzwonnica. Pochodzi z 1642 roku z czasów czwartego przeora świątyni, Nissena. Oryginalny dzwon został zarekwirowany na potrzeby armii w czasie II wojny światowej. Obecny pochodzi z 1973 roku[1].
Bodhisattwa Myōken[edytuj | edytuj kod]
Na terenie kompleksu świątyni znajduje się budynek mieszczący pochodzący z ery Keichō posąg bodhisattwy Myōken. W połowie okresu Edo świątynia została zaliczona do najpotężniejszych, okalających Pałac Cesarski w Kioto, dwunastu świątyń Rakuyō Jūnishi Myōken. Do początku ery Shōwa była miejscem kultu wyznawców nie tylko z Kioto, ale także z całej Japonii[1].
Dwupiętrowa pagoda[edytuj | edytuj kod]
Najwyżej położonym budynkiem kompleksu jest dwupiętrowa pagoda. Budynek został ukończony w sierpniu 1620 roku. Według zapisów na kalenicy fundatorem był Naonobu Tōbei, a głównymi cieślą i majstrem byli ludzie o nazwisku Fujiwara, co sugeruje, że byli związani z dworem cesarskim[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Jojakko-ji: INSIDE MAP OF THE TEMPLE data dostępu = 2019-05-23. Jojakko-ji. (ang.).
- ↑ Japan National Tourism Organization: Jojakkoji Temple. Memories in the Making Welcome to the official tourism website of Japan. [dostęp 2019-05-25]. (ang.).
- ↑ Japan-Wireless: Jojakkoji Temple: Hidden Beautiful Hideaway in Kyoto. JW Web Magazine. [dostęp 2019-05-25]. (ang.).
- ↑ Ono Kenkichi, Walter Edwards: Akisato Ritō 秋里籬嶋. Japanese Garden Dictionary: A Glossary for Japanese Gardens and Their History. [dostęp 2019-05-25]. (ang.).
- ↑ Chris Rowthorn: Japan. Santa Barbara, California: Lonely Planet Publications Pty Ltd, 2015, s. 313. ISBN 978-1-74321-674-3. (ang.).
- ↑ Hugo, KNDT: The Jewel of Sagano: Jojakko-ji Temple!. Kyoto and Nara Dream Trips. [dostęp 2019-05-25]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Chris Rowthorn: Japan. Santa Barbara, California: Lonely Planet Publications Pty Ltd, 2015, s. 313. ISBN 978-1-74321-674-3. (ang.).