Niezmiennik j

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z J-niezmiennik)
Funkcja na płaszczyźnie zespolonej

Niezmiennik , inaczej -niezmiennik – pojęcie matematyczne wprowadzone przez Kleina, definiowalne na dwa sposoby:

Definicja analityczna[edytuj | edytuj kod]

Niezmiennik zapisywany definiuje się dla wartości zespolonych z górnej półpłaszczyzny zespolonej, tzn. takich, dla których Używając jako punktu wyjścia funkcji theta Jacobiego, można zdefiniować w następujący sposób:

gdzie i to, odpowiednio, funkcja theta Jacobiego oraz dwie funkcje pomocnicze theta. Inna możliwa definicja niezmiennika to:

gdzie to ‘drugi niezmiennik modularny’ zdefiniowany w terminach szeregu Eisensteina (dokładnie, jako gdzie to drugi wyraz tego szeregu), zaś to wyróżnik modularny.

Definicja algebraiczna[edytuj | edytuj kod]

Niech

będzie krzywą eliptyczną nad dowolnym ciałem. Zdefiniujmy:

oraz

(wyróżnik krzywej).

-niezmiennik takiej krzywej definiujemy jako:

W szczególnym przypadku, gdy charakterystyka ciała bazowego jest różna od 2 i 3, definicję tę możemy uprościć do postaci:

Własności[edytuj | edytuj kod]

rozumiany jako funkcja zespolona, jest tzw. absolutnym niezmiennikiem modularnym, co oznacza, że spełnia zależności: