Jacek Dębski
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przyczyna śmierci |
zabójstwo |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie |
polityk, przedsiębiorca |
Narodowość |
polska |
Alma Mater | |
Partia |
Narodowe Odrodzenie Polski, |
Jacek Dębski (ur. 6 kwietnia 1960 w Łodzi, zm. 12 kwietnia 2001 w Warszawie) – polski polityk i przedsiębiorca.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Ukończył studia polonistyczne na Uniwersytecie Łódzkim. W latach 80. związany z ugrupowaniami opozycyjnymi: w czasach studenckich działał w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów, a później w Ruchu Młodej Polski (RMP), z którego został usunięty w 1988 z powodu wysłania do władz emigracyjnego Stronnictwa Narodowego listu, uznanego przez kierownictwo RMP za „szkalujący” środowisko Ruchu, oraz wydawania podziemnego pisma „Myśl”, które zdaniem kierownictwa Ruchu zawierało akcenty antysemickie. Jacek Dębski w tym okresie był też przewodniczącym łódzkich struktur Narodowego Odrodzenia Polski.
Od 1990 kierował łódzkim oddziałem Unii Polityki Realnej. W latach 1991–1992 pracował jako prezes RSW „Prasa-Książka-Ruch”, zakładając w tym czasie m.in. spółkę Empik. Od 1993 członek zarządu krajowego Kongresu Liberalno-Demokratycznego. Dyrektor Łódzkiej Wytwórni Papierosów w latach 1994–1996. W 1997 pełnił obowiązki zarządcy komisarycznego w Zakładach Przemysłu Spirytusowego w Sieradzu.
Przed wyborami do Sejmu w 1997 związał się z Koalicją Konserwatywną, która wchodziła w skład Akcji Wyborczej Solidarność. Należał do grona bliskich współpracowników jednego z liderów AWS i późniejszego wicepremiera Janusza Tomaszewskiego. W wyborach do Sejmu kandydował z okręgu suwalskiego, jednak mandatu nie uzyskał. Po wyborach został usunięty z Koalicji Konserwatywnej, ponieważ ubiegał się o mandat poselski bez rekomendacji partii. Przystąpił następnie do Ruchu Społecznego AWS. Dzięki poparciu Janusza Tomaszewskiego w grudniu 1997 objął stanowisko szefa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki (UKFiT). W 1998 popadł w konflikt z władzami Polskiego Związku Piłki Nożnej z prezesem Marianem Dziurowiczem na czele. Decyzję o zawieszeniu władz związku odwołał wobec groźby wykluczenia polskich drużyn z rozgrywek międzynarodowych. W lutym 2000 został odwołany ze stanowiska szefa UKFiT przez Premiera RP Jerzego Buzka po tym, jak w wywiadzie dla „Gazety Wyborczej” zasugerował, że był namawiany przez wysokiego rangą polityka AWS do poszukiwania materiałów kompromitujących byłych szefów UKFiT Aleksandra Kwaśniewskiego i Stanisława Stefana Paszczyka. W następnym miesiącu (9 marca) został także wykluczony z RS AWS[1].
Zabójstwo
[edytuj | edytuj kod]Po odejściu z polityki wszedł w kontakt z osobami prowadzącymi działalność przestępczą, m.in. z Jeremiaszem Barańskim, ps. „Baranina”. 12 kwietnia 2001 został zamordowany w Warszawie przez zawodowego zabójcę Tadeusza Maziuka, ps. „Sasza”, „Misza”. Podczas śledztwa ustalono, że za zamachem na jego życie stał Barański, od którego Dębski żądał zwrotu pieniędzy. Za współudział w zabójstwie, na osiem lat więzienia skazano znajomą Jacka Dębskiego, 26-letnią wówczas, Halinę Galińską, ps. „Inka”[2]. Zarówno Tadeusz Maziuk, jak i Jeremiasz Barański zmarli później w areszcie – pierwszy w Warszawie, drugi w Wiedniu – popełniając samobójstwo.
W 2007 na podstawie historii zabójstwa Dębskiego powstał scenariusz do filmu Izolator (ang. Warsaw Dark), reż. Christopher Doyle[3].
W listopadzie 2008 tygodnik „Wprost” opublikował artykuł podający w wątpliwość ostatnie ustalenia dotyczące okoliczności śmierci Dębskiego. Domniemany dotychczas morderca Tadeusz Maziuk, zdaniem tygodnika, nie był jedynym mężczyzną strzelającym do Jacka Dębskiego. Drugi, nieujawniony przez czasopismo, morderca prawdopodobnie żyje i przebywa na wolności. Do znanych kontaktów Jacka Dębskiego ze środowiskiem przestępczym, co podaje się oficjalnie jako przyczynę morderstwa, dochodzi teraz jeszcze wątek współpracy zamordowanego z Urzędem Ochrony Państwa. Według „Wprost” Jacek Dębski był tajnym współpracownikiem UOP. Jeremiasz Barański był natomiast współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa, którą zastąpił UOP[4].
Jacek Dębski został pochowany 23 kwietnia 2001[5] na łódzkim cmentarzu na Mani.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Maciej Radwan Rybiński: Wyrzucili Dębskiego. dziennikpolski24.pl, 10 marca 2000. [dostęp 2015-01-13].
- ↑ 8 lat więzienia dla „Inki”. wiadomosci.wp.pl, 30 czerwca 2003. [dostęp 2015-01-13].
- ↑ Izolator w bazie filmpolski.pl
- ↑ Janina Blikowska, Violetta Krasnowska: Porządek Baraniny. wiadomosci.wp.pl, 12 maja 2003. [dostęp 2015-01-10].
- ↑ Śmierć ministra. wiadomosci.wp.pl, 4 lipca 2012. [dostęp 2015-01-13].
- Absolwenci Uniwersytetu Łódzkiego
- Działacze Niezależnego Zrzeszenia Studentów
- Działacze Ruchu Młodej Polski
- Ofiary zabójstw w III Rzeczypospolitej
- Politycy Akcji Wyborczej Solidarność
- Politycy Kongresu Liberalno-Demokratycznego
- Politycy Koalicji Konserwatywnej
- Politycy Narodowego Odrodzenia Polski
- Politycy Unii Polityki Realnej
- Polscy działacze sportowi
- Urodzeni w 1960
- Zmarli w 2001
- Pochowani na cmentarzu na Mani w Łodzi
- Ludzie urodzeni w Łodzi