Jacek Malko
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: elektroenergetyka, gospodarka energetyczna | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Jacek Malko (ur. 19 marca 1937 we Lwowie, zm. 5 lipca 2015 we Wrocławiu) – polski inżynier elektryk. Absolwent Politechniki Wrocławskiej. Od 1995 r. profesor na Wydziale Elektrycznym Politechniki Wrocławskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 19 marca 1937 r. we Lwowie. W 1939 r. jego ojciec został aresztowany (potem zamordowany), a on sam wraz z matką w 1940 r. deportowany do sowchozu w Semipałatyńsku na terenie Kazachstanu, gdzie przebywał do 1945 r., gdy wraz z matką repatriował się do Wrocławia. We Wrocławiu odbył edukację podstawową i średnią w III Liceum Ogólnokształcącym, po czym w latach 1954–1959 uzyskał na Politechnice Wrocławskiej dyplom inżyniera elektryka. Po studiach w latach 1959–1961 pracował jako konstruktor w fabryce maszyn elektrycznych Dolmel, a następnie do 1965 r. w Instytucie Automatyki Systemów Energetycznych we Wrocławiu[1].
Od 1965 r. uzyskał stopień doktora i rozpoczął pracę na Politechnice Wrocławskiej, początkowo w Katedrze Systemów Energetycznych, a następnie w Instytucie Energoelektryki. W 1979 r. uzyskał stopień doktora habilitowanego i został awansowany na stanowisko docenta. W latach 1984–1988 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Elektrycznego Politechniki Wrocławskiej, a później przez dwie kadencje był zastępcą dyrektora ds. dydaktyki Instytutu Energoelektryki. Stanowisko profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1989 r.[1], zaś tytuł profesora w 1995 r.[2] W trakcie pracy zawodowej był m.in. kierownikiem Zakładu Elektrowni i Gospodarki Energetycznej w Instytucie Energoelektryki. Ponadto wykładał na Politechnice Śląskiej, Politechnice Łódzkiej, Uniwersytecie Wrocławskim i Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu oraz był członkiem Rady Nadzorczej Polskich Sieci Elektroenergetycznych S.A.[1]
Autor ponad 450 artykułów i referatów, 5 monografii i 3 podręczników, promotor 4 doktorów[1]. Jego zainteresowania naukowe obejmowały teorię systemów, planowanie rozwoju i eksploatacji systemów energetycznych, prognozowanie w energetyce, procesy transformacji rynkowej, legislację w energetyce, mechanizmy rynkowe i regulacyjne, nowe źródła energii[3]. Członek prezydium Komitetu Problemów Energetyki Polskiej Akademii Nauk i Sekcji Systemów Elektroenergetycznych Komitetu Elektrotechniki PAN, a także Stowarzyszenia Elektryków Polskich, Wrocławskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej, Polskiego Komitetu Światowej Rady Energetycznej, Instytutu Inżynierów Elektryków i Elektroników w USA oraz Międzynarodowego Stowarzyszenia Ekonomiki w Energetyce. Przewodniczył radzie naukowej Instytutu Automatyki Systemów Energetycznych we Wrocławiu[1].
Był instruktorem międzynarodowym nurkowania Światowej Konfederacji Sportów Podwodnych oraz instruktorem państwowym ratownictwa wodnego[3].
Zmarł 5 lipca 2015 r. we Wrocławiu[1].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złoty Krzyż Zasługi (1985)[1]
- odznaka Zasłużony dla Energetyki (1999)[1]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Jacek Malko (1937 – 2015) – Pożegnania [online], www.cire.pl [dostęp 2022-03-22].
- ↑ Jacek Burak, Piotr Pregiel, Tytularni profesorowie Politechniki Wrocławskiej 1937-2015, Politechnika Wrocławska, s. 60, ISBN 978-83-7493-885-3 [dostęp 2022-03-20] (pol.).
- ↑ a b Malko Jacek, prof. [online], www.smartgrid.agh.edu.pl [dostęp 2022-03-22].