Jacht motorowo-żaglowy
Jacht motorowo-żaglowy lub motorsailer – jacht, którego równorzędny napęd stanowi ożaglowanie i napęd mechaniczny. Według poprzednio obowiązującej definicji Polskiego Rejestru Statków, są to jednostki o takiej mocy znamionowej napędu wyrażonej w kilowatach, że jej stosunek do klasyfikacyjnej powierzchni ożaglowania wyrażonej w metrach kwadratowych jest zawarty w przedziale 0,65 – 1,5. Jachty ze współczynnikiem poniżej 0,65 zaliczane były do jachtów żaglowych, a powyżej 1,5 – do motorowych[1][2]. W praktyce oznacza to zdolność jachtu motorowo-żaglowego do żeglugi w sztormie co najmniej kursem półwiatr. Obecnie PRS nie definiuje już jachtów motorowo-żaglowych, a jedynie żaglowe lub motorowe, w zależności od tego, który napęd jest podstawowy[3].
Jednostki motorowo-żaglowe charakteryzują się większą wypornością niż jachty żaglowe ze względu na ciężki silnik i zbiorniki paliwa. Kadłub jachtu motorowo-żaglowego ma wyższą burtę i jest szerszy niż w przypadku jednostki żaglowej. Najpopularniejszym wykorzystywanym osprzętem dla tego typu jachtów jest kecz.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Polski Rejestr Statków: Przepisy klasyfikacji i budowy jachtów morskich. Część I. Zasady klasyfikacji. Gdańsk: 1996, s. 6.
- ↑ Jacek Czajewski: Encyklopedia Żeglarstwa. Warszawa: PWN, 1996, s. 119. ISBN 83-01-11914-4.
- ↑ Polski Rejestr Statków: Przepisy klasyfikacji i budowy jachtów morskich. Część I. Zasady klasyfikacji. Gdańsk: 2012, s. 6.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy W. Dziewulski: Wiadomości o jachtach żaglowych. Warszawa: Alma-press, 2008, s. 31-32. ISBN 978-83-7020-358-0.
- Franciszek Haber: Vademecum żeglarza i sternika jachtowego. Warszawa: WILGA, 2004, s. 11. ISBN 83-7375-197-1.