Jaczno (powiat sokólski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jaczno
wieś
Ilustracja
Droga przez wieś, w tle cerkiew
Państwo

 Polska

Województwo

 podlaskie

Powiat

sokólski

Gmina

Dąbrowa Białostocka

Liczba ludności (2011)

72[2][3]

Strefa numeracyjna

85

Kod pocztowy

16-200[4]

Tablice rejestracyjne

BSK

SIMC

0026519[5]

Położenie na mapie gminy Dąbrowa Białostocka
Mapa konturowa gminy Dąbrowa Białostocka, blisko prawej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Jaczno”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko prawej krawędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Jaczno”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Jaczno”
Położenie na mapie powiatu sokólskiego
Mapa konturowa powiatu sokólskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Jaczno”
Ziemia53°38′50″N 23°26′02″E/53,647222 23,433889[1]

Jaczno (białorus. Ячнае[6]) – wieś w Polsce położona w województwie podlaskim, w powiecie sokólskim, w gminie Dąbrowa Białostocka[5][7].

Jaczno jest siedzibą prawosławnej parafii Zmartwychwstania Pańskiego. Natomiast wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Różanymstoku[8].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew parafialna Zmartwychwstania Pańskiego

Jaczno to dawna wieś królewska ekonomii grodzieńskiej, która w końcu XVIII wieku położona była w powiecie grodzieńskim województwa trockiego Wielkiego Księstwa Litewskiego[9].

Według Pierwszego Powszechnego Spisu Ludności z 1921 r. wieś Jaczno liczyła 149 mieszkańców (80 kobiet i 69 mężczyzn) zamieszkały[10]ch w 30 domach. Większość mieszkańców miejscowości zadeklarowała wówczas wyznanie prawosławne (81 osób), pozostali zgłosili wyznanie rzymskokatolickie (68 osób). Podział religijny mieszkańców miejscowości pokrywał się z ich strukturą narodowo-etniczną, gdyż 78 mieszkańców zadeklarowało narodowość białoruską, zaś pozostali zgłosili kolejno: narodowość polską (68 osób) i narodowość rosyjską (3 osoby)[11].

W 1944, w czasie walk radziecko-niemieckich o wieś Jaczno - został ranny batiuszka Mikołaj Niesłuchowski, późniejszy arcybiskup białostocki i gdański Nikanor, jego żona Olga wówczas zginęła[12].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa białostockiego.

Wieś w 2011 roku zamieszkiwały 72 osoby[2].

Religia[edytuj | edytuj kod]

We wsi znajdują się 2 cerkwie prawosławne:

We wsi znajduje się cmentarz prawosławny założony w XIX wieku[13].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 43036
  2. a b Wieś Jaczno w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2021-10-13] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 361 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  5. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  6. вёска Ячнае на мапе. Radzima.net. [dostęp 2020-09-23].
  7. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  8. Opis parafii na stronie diecezji
  9. Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 87.
  10. Wieś Jaczno w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-09-12] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  11. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych.. T. 5: Województwo białostockie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1924, s. 27(19).
  12. Bołtryk M., Piękną macie tradycję. „Przegląd Prawosławny”. 5 (239), maj 2005. ISSN 1230-1078, [online]
  13. Andrzej Michałowski, Alicja Sulimierska, Elżbieta Baniukiewicz: Studia i Materiały. Wykaz zabytkowych cmentarzy w Polsce. Województwo Białostockie. Warszawa: Ośrodek Ochrony Zabytkowego Krajobrazu. Narodowa Instytucja Kultury, 1996, s. 20.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]