Jadwiga (winorośl)
 winorośl 'Jadwiga' – końcowa faza veraison | |
| Gatunek |
winorośl właściwa |
|---|---|
| Najstarsza nazwa |
Jadwiga |
| Hodowca | |
| Rok wyhodowania |
1907 |
| Pochodzenie |
Polska |
| Przeznaczenie owoców |
deserowe |
| Kolor skórki |
zielonożółty |
| Charakterystyczne aromaty |
winny |
| Cechy uprawowe | |
| Dojrzewanie |
średnio wczesne |
| Klimat uprawy |
chłodny |
| Mrozoodporność |
-23 ºC |
| Preferowane gleby |
piaszczysto gliniaste |
| Min. suma temp. (SAT) |
2200 |
Jadwiga – odmiana uprawna winorośli wyhodowana w 1907 r. przez Ignacego Urbańskiego, nauczyciela z Pleszewa w Wielkopolsce[1]. Jest to krzyżówka odmian Julianna i Agostenga[2].
Charakterystyka winorośli[edytuj | edytuj kod]
Wzrost krzewu umiarkowany. Pędy sztywne i proste, zaczerwienione od strony grzbietowej międzywęźli. Liście 5-klapowe z głębokimi zatokami bocznymi i zatoką przy ogonkową w kształcie litery U (jak u odmiany Chasselas). Kwiaty obupłciowe (samopylne). Wierzchołki pędów (koronki) całkowicie otwarte (jak u winorośli właściwej). Płodność dolnych trzech pąków u nasady łozy bardzo słaba. Grona średniej długości około 12 cm i masie ok. 190g w kształcie stożka, zagęszczone. Jagody zielonożółte, szeroko-elipsoidalne do okrągłych o średnicy ok. 18 mm i masie około 2g najczęściej z trzema nasionami. Miąższ kruchy o neutralnym smaku.
Fenologia[edytuj | edytuj kod]
Dojrzewa wcześnie, po około dwóch tygodniach po odmianie Perła Czabańska, prawie równocześnie z odmianą Pinot Noir Precoce. Suma aktywnych temperatur około 2200 zależnie od stanowiska uprawy. W polskich warunkach klimatycznych wymaga ochrony przed przemarzaniem. Drewnienie łozy słabe. Podatna na choroby grzybowe.
Cięcie[edytuj | edytuj kod]
Dobrze owocuje przy długim cięciu na 8-12 pąków.
Rozpowszechnienie[edytuj | edytuj kod]
W okresie międzywojennym powszechnie uprawiana w Wielkopolsce[2] Występuje w zbiorach ampelograficznych Białorusi, Ukrainy i Czech. W Polsce jedynie w prywatnych kolekcjach amatorskich.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kazimierz Niesiołowski: Szkice i Sylwetki z Przeszłości Pleszewa. 1938, s. 67-68. [dostęp 2015-12-18].
- ↑ a b Szkoła Ogrodnicza Wlkp. Izby Rolniczej w Koźminie. „Sprawozdanie Wielkopolskiej Izby Rolniczej”, s. 169–183, 1930. [dostęp 2015-12-18].