James Barbour
| |
| Data i miejsce urodzenia |
10 czerwca 1775 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 czerwca 1842 |
| sekretarz wojny USA | |
| Okres |
od marca 1825 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| ambasador w Wielkiej Brytanii | |
| Okres |
od listopada 1828 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| gubernator Wirginii | |
| Okres |
od stycznia 1812 |
| Poprzednik |
Peyton Randolph (p.o.) |
| Następca | |
| |
James Barbour (ur. 10 czerwca 1775 w hrabstwie Orange, zm. 7 czerwca 1842 tamże) – amerykański polityk.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 10 czerwca 1775 na terenie hrabstwa Orange[1]. Pracował jako zastępca szeryfa, studiował nauki prawne i w 1794 roku został przyjęty do palestry[1]. W latach 1796–1812 zasiadał w legislaturze stanowej Wirginii[1]. W wyniku śmierci George’a Williama Smitha został w 1812 roku gubernatorem Wirginii i pełnił ten urząd przez dwa lata[2]. W czasie wojny z Wielką Brytanią powołał pod broń milicję stanową i obiecał nagrody pieniężne z własnych funduszy[2]. Zrezygnował z funkcji gubernatora w wyniku elekcji do Senatu, gdzie zasiadł z ramienia Partii Demokratyczno-Republikańskiej[2]. W 1819 roku pełnił także funkcję przewodniczącego pro tempore[1]. Po 11 latach zasiadania w izbie wyższej zrzekł się mandatu na rzecz przyjęcia oferty wejścia do gabinetu Johna Quincy’ego Adamsa, gdzie objął stanowisko sekretarza wojny[1]. W 1828 roku zrezygnował z funkcji rządowej i został mianowany na stanowisko posła pełnomocnego w Wielkiej Brytanii[1]. Po rocznej misji wycofał się z dyplomacji i powrócił do zasiadania w legislaturze stanowej[2]. W latach 30. związał się z Partią Wigów[1]. Zmarł 7 czerwca 1842 na terenie hrabstwa Orange[1].
Był bratem Philipa Pendletona Barboura[1]. Jego żoną była Lucy Johnson, z którą miał pięcioro dzieci[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]
| Prezydent | |
|---|---|
| Wiceprezydent | |
| Szefowie departamentów |
|
