Przejdź do zawartości

James White (koszykarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
James White
Ilustracja
rzucający obrońca/niski skrzydłowy
Pełne imię i nazwisko

James William White IV

Pseudonim

Flight

Data i miejsce urodzenia

21 października 1982
Washington, D.C.

Wzrost

201 cm

Masa ciała

98 kg

Kariera
Aktywność

od 2006

Szkoła średnia

Hargrave Military Academy (Chatham, Wirginia)

College

Florida (2001–2002) Cincinnati (2003–2006)

Draft

2006, numer: 31
Portland Trail Blazers

James William White IV (ur. 21 października 1982 w Washingtonie) – amerykański koszykarz, występujący na pozycjach rzucającego obrońcy lub niskiego skrzydłowego, mistrz NBA z 2007 roku[1].

W 2001 wystąpił w meczu gwiazd amerykańskich szkół średnich – McDonald’s All-American[2].

Podczas studiów oprócz koszykówki trenował również lekkoatletykę, a konkretnie skok w dal oraz trójskok. W obu konkurencjach lekkoatletycznych dotarł do turnieju regionalnego NCAA w 2004.

Do NBA został wybrany w drafcie 2006 roku z numerem 31 przez Portland Trail Blazers. Wkrótce po wyborze został oddany do klubu Pacers, w zamian za prawa do numer 45 (Alexander Johnson) tego samego draftu oraz wybory drugich rund draftów 2007 i 2008. W trakcie ośmiu przedsezonowych spotkań notował średnio 3,8 punktu oraz 2 zbiórki w trakcie 17,5 minut spędzanych na parkiecie[3]. Został zwolniony 31 października 2006 roku, jednak trener Rick Carlisle podkreślał, iż była to najtrudniejsze decyzja w jego karierze.

3 listopada 2006 podpisał dwuletni kontrakt z San Antonio Spurs. Niecałe dwa tygodnie później został oddelegowany to D-League, gdzie zasilił szeregi zespołu Austin Toros. 26 grudnia powrócił do Spurs, niestety na zaledwie 3 dni, po czym powrócił do Austin[4]. Trener Gregg Popovich motywował swoją decyzję brakiem czasu gry w pełnym weteranów zespole. Po rozegraniu 15 spotkań w barwach Toros, podczas których notował średnio 16,3 punktu, 4zbiórki, 3,1 asysty i 1,67 przechwytu, powrócił do San Antonio[4]. Swój debiut w NBA zaliczył dopiero 26 marca, w spotkaniu z Golden State Warriors, uzyskując 9 punktów i 3 zbiórki w trakcie 14 minut[5]. Generalnie podczas całych rozgrywek wystąpił w zaledwie 6 spotkaniach, uzyskując 8,3 punktu i 3,3 zbiórki[6]. W play-off nie pojawił się ani razu, jednak mimo to otrzymał pierścień mistrzowski[7].

Kolejnym etapem jego kariery był wyjazd do Europy, a konkretnie do Turcji, gdzie zasilił szeregi Fenerbahçe Ülker. Po dość udanym sezonie powrócił do Stanów, aby ponownie spróbować swoich sił w NBA. Rozgrywki zaczął od D-League i zespołu Anaheim Arsenal, a zakończył w Houston Rockets. Po tym epizodzie opuścił kraj po raz kolejny, tym razem na nieco dłużej, zaliczając udane występy w Rosji oraz we Włoszech.

Do Stanów powrócił w 2012 roku. 12 lipca podpisał dwuletnią umowę z New York Knicks za minimum dla weterana. W trakcie rozgrywek ligi letniej w Las Vegas notował w barwach Knicks 6,3 punktu, 4,3 zbiórki i 3,3 asysty[8]. 18 grudnia został wysłany po raz pierwszy do zespołu NBA D-LeagueErie BayHawks. W trakcie całego sezonu miało to miejsce kilkukrotnie.

13 września 2013 związał się kontraktem z włoskim klubem – Grissin Bon Reggio Emilia[9]. W lidze włoskiej notował średnio 17,1 punktu oraz 5 zbiórek. Pomógł też swojej drużynie w zdobyciu pucharu EuroChallenge, uzyskując 15,8 punktu, 4 zbiórki oraz 2,6 asysty[10].

Jest pierwszym i jednym z zaledwie dwóch ludzi w historii, którzy wykonali wsad pod nogą z linii rzutów osobistych. Pierwszy tego typu wsad wykonał w 2005, podczas konkursu wsadów zorganizowanego na uczelni Cincinnati[11]. Również jako jedyny w historii był zdolny powtórzyć ten wyczyn kilkukrotnie, wygrywając całkiem pokaźną liczbę konkursów wsadów w różnych krajach, głównie dzięki wcześniej wspomnianemu wsadowi oraz innym wariacjom wsadów z linii rzutów wolnych, takim jak: windmill (potocznie w koszykarskim języku środowiskowym młynek, wiatrak, korba) czy windmill oburącz.

Będąc jeszcze w szkole średniej wziął udział w konkursie wsadów McDonald’s High School Slam Dunk Contest 2001. Pokazywał w nim niesamowite w tamtym czasie ewolucje, bardzo trudne technicznie, aczkolwiek nieudane próby spowodowały, iż przegrał w finale z Davidem Lee[12]. W 2006 roku przegrał w podobny sposób finał NCAA Slam Dunk Contest z Davidem Noelem[13].

W kolejnych latach triumfował 5-krotnie w konkursach wsadów w aż czterech różnych krajach, udowadniając, że jest jednym z najlepszych dunkerów w historii. Nie wyszedł mu natomiast najważniejszy konkurs – NBA, w 2013, z powodu kilku nieudanych prób.

14 września 2014 podpisał roczną umowę z Uniksem Kazań[14].

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
College
  • Wybrany do składu Honorable Mention All-Big East (2006)[15]
  • Finalista konkursu wsadów NCAA (2006)
Drużynowe
Indywidualne

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b NBA Championships: Year by Year Champions. landofbasketball.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  2. 2001 McDonalds All-American Rosters. realgm.com. [dostęp 2018-09-09]. (ang.).
  3. Game Night. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  4. a b 2006-07 Transactions. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  5. Spurs 126, Warriors 89 – Box score. espn.go.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  6. James White – Statistics. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  7. Turkish adventure – James White. hoopshype.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  8. James White – NBA Summer League 2012 Statistics. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  9. Pallacanestro Reggiana announced James White. sportando.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  10. James White – EuroChallenge Profile. fibaeurope.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  11. James White – Between The Legs From Free Throw Line Dunk. youtube.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  12. 2001 McDonald’s All-American Slam Dunk Contest. youtube.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  13. 2006 NCAA Slam Dunk Competition. youtube.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  14. Unics Kazan signs high-flier White. euroleague.net. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  15. a b c d e f James White – HoopsHype Players Profile. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  16. EuroChallenge Champions. fibaeurope.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  17. a b Jame White – Euroleague Profile. euroleague.net. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  18. Turkish League All-Star Game: March 22, 2008. euroleague.net. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  19. Ross edges Evans to win 2013 Sprite Slam Dunk. nba.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]