Jamkokora rzędowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jamkokora rzędowa
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

żagwiowce

Rodzina

pniarkowate

Rodzaj

jamkokora

Gatunek

jamkokora rzędowa

Nazwa systematyczna
Neoantrodia serialis (Fr.) Audet
Mushrooms nomenclatural novelties 6: [2] (2017)
Hymenofor jamkówki rzędowej

Jamkokora rzędowa, jamkówka rzędowa (Neoantrodia serialis (Fr.) Audet) – gatunek grzybów z rodziny pniarkowatych (Fomitopsidaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji: Neoantrodia, Fomitopsidaceae, Polyporales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1821 r. Elias Fries nadając mu nazwę Polyporus serialis. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 2017 r. Serge Audet przenosząc go do rodzaju Neoantrodia[1].

Ma 35 synonimów. Niektóre z nich[2]:

  • Antrodia serialis (Fr.) Donk 1966
  • Coriolellus callosus (Fr.) M.P. Christ. 1960
  • Coriolus serialis (Fr.) Komarova 1964

W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był pod nazwami zwyczajowymi huba rzędowa, huba skórkowata, podskórnica rzędowa, podskórnik rzędowy, podskórniczek rzędowy, porek skórzasty, wrośniak rzędowy, żagiew rzędowa, żagiew skórzasta. W 2003 r. Władysław Wojewoda zaproponował nazwę jamkówka rzędowa (wówczas gatunek ten zaliczany był do rodzaju Antrodia (jamkówka)[3]. Po przeniesieniu do rodzaju Neoantrodia wszystkie te nazwy stały się niespójne z nową nazwą naukową. W 2021 r. Komisja ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów Polskiego Towarzystwa Mykologicznego zarekomendowała nazwę jamkokora rzędowa[4].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Owocnik

Najczęściej skorupiasty i dość słabo przyrośnięty do podłoża. Czasami, zwłaszcza na pionowych pniach tworzy coś na kształt kapeluszy – liczne, nieco odgięte fałdki, które na zewnętrznej stronie mają żółtawo-brązowy kolor. Kształt bardzo zmienny; nieregularny, guzkowaty lub kosolowaty, często dachówkowaty. Powierzchnia w kolorze od białawego do żółtobrązowego. Brzeg biały i zazwyczaj faliście wygięty[5].

Rurki

Mają długość do 5 mm i są białawe. Pory o kształcie od okrągłego do kanciastego i średnicy 0,2–0,4 mm[5]. Przeciętnie na długości 1 mm występują 3 pory[6].

Miąższ

Biały, elastyczny i korkowaty. Smak i zapach niewyraźny[5].

Zarodniki

Cylindryczne, z jednej strony spłaszczone i na jednym końcu nieco zaostrzone[6].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Jest szeroko rozprzestrzeniony w Ameryce Północnej, Europie i Azji, występuje także w Ameryce Południowej i Nowej Zelandii[7]. W Polsce jest pospolity[3].

Głównie na drzewach iglastych. Owocniki rosną przez cały rok, głównie na martwych pniach i pniakach, również na drewnie budowlanym, na płotach[5]. Występuje głównie na świerku pospolitym, rzadziej na jodle, modrzewiu, sosnach, bardzo rzadko na buku[3].

Znaczenie[edytuj | edytuj kod]

Grzyb niejadalny, saprotrof rozkładający drewno. W odróżnieniu od wrośniaków, które rozkładają głównie ligninę, jamkokora rozkłada tylko celulozę[5]. Powoduje brunatną zgniliznę drewna i jest jednym z tzw. grzybów domowych, czyli gatunków występujących na drewnie budowlanym w obiektach mieszkalnych[8].

Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]

Jeśli brzegi owocników nie są odgięte, rozróżnienie tego gatunku od innych, podobnych jest trudne[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2021-08-18].
  2. Index Fungorum (gatunki) [online] [dostęp 2021-08-18].
  3. a b c Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1.
  4. Rekomendacja nr 2/2021 Komisji ds. Polskiego Nazewnictwa Grzybów Polskiego Towarzystwa Mykologicznego [online] [dostęp 2021-07-19].
  5. a b c d e f Till R.Lohmeyer, Ute Kũnkele, Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie, Warszawa 2006, ISBN 83-85444-65-3.
  6. a b Na grzyby. Jamkówka rzędowa [online] [dostęp 2012-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2013-05-03].
  7. Discover Life Maps [online] [dostęp 2016-01-10].
  8. Piotr Witomski, Zagrożenia drewna w zabytkach powodowane przez grzyby [online], thermo.p.lodz.pl [dostęp 2012-12-09].