Jampol (obwód winnicki)
48°14′39″N 28°16′36″E/48,244167 28,276667
| |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Obwód | |||||
| Rejon | |||||
| Data założenia | |||||
| Prawa miejskie | |||||
| Powierzchnia |
9,5 km² | ||||
| Populacja (2019) • liczba ludności |
| ||||
| Nr kierunkowy |
+380-4336 | ||||
| Kod pocztowy |
24500-24503 | ||||
Położenie na mapie obwodu winnickiego  | |||||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||||
| 48°14′39″N 28°16′36″E/48,244167 28,276667
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Jampol (ukr. Ямпіль, trb. Jampil) – miasto w obwodzie winnickim na Ukrainie, siedziba władz rejonu jampolskiego. Historycznie położone na Podolu.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Miasto powstało w 1600 roku.
Jampol nad Dniestrem od północy zasłoniony górą. Dniestr go széroki ozdabia. Sadzą tu winogrona, które dojrzewają; nie różnią się od węgierskich i są przesadzone z Węgier[2].
Po 1783 roku Antoni Protazy Potocki zakupił część Jampola, gdzie urządził port i magazyny, które obsługiwała Kompania Handlowa Polska w celu eksportu przez port w Chersoniu zboża do Marsylii. Prywatne miasto szlacheckie położone w województwie bracławskim było w 1789 roku własnością Prota Potockiego[3]. W 1792 w Jampolu stacjonowała 8 Brygada Kawalerii Narodowej.
W II rozbiorze Polski zagarnięty przez Rosję. Pod zaborem rosyjskim był siedzibą powiatu jampolskiego guberni podolskiej oraz gminy Jampol w tymże powiecie.
W trakcie wojny polsko-bolszewickiej w sierpniu 1919 Jampol został zajęty przez 51 Pułk Piechoty Strzelców Kresowych Wojska Polskiego.
Ludność w 1989 liczyła 11 937 mieszkańców[4]
W 2013 liczyła 11 300 mieszkańców[5].
Zamek, dwór[edytuj | edytuj kod]
- zamek obronny zbudowany przez Zamoyskich[6]
- parterowy dwór wybudowany lub przebudowany w drugiej połowie XVIII w. w stylu klasycystycznym przez Prota Potockiego (1761–1801)[6]
Urodzeni w Jampolu[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Poznański – polski dziennikarz i żołnierz, powstaniec warszawski.
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Cerkiew św. Mikołaja Cudotwórcy
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2019 року. Державна служба статистики України. Київ, 2019. стор.15
- ↑ Eustachy Iwanowski, Rozmowy o polskiéj koronie, na str. 541
- ↑ Микола Крикун, Воєводства Правобережної України у XVI–XVIII століттях: Статті і матеріали, Lwów 2012, s. 528.
- ↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
- ↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України, 2013. [dostęp 2023-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ukr.).
- ↑ a b Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 10: Województwo bracławskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 133-135, ISBN 83-04-04314-9, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, Tom X (Województwo Bracławskie), s. 133-135
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Jampol, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 394.
- Jampol, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 632.
