Jan Łaszcz (senator)
| Data i miejsce urodzenia |
12 grudnia 1862 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 września 1952 |
| senator RP I kadencji | |
| Okres |
od 1922 |
| Przynależność polityczna | |
Jan Łaszcz (ur. 12 grudnia 1862 w Zabłociu, zm. 25 września 1952 w Złojcu) – polski polityk i rolnik, senator RP I kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Michała, rolnika i powstańca styczniowego oraz Anny z domu Mazurek. Ukończył szkołę gminną w Markuszowie. Prowadził gospodarstwo rolne w Piotrowicach Małych
Działalność społeczna w okresie zaborów[edytuj | edytuj kod]
Już jako nastolatek został aresztowany przez rosyjską żandarmerię za prowadzenie tajnego nauczania wśród dzieci wiejskich, jednak jako osoba nieletnia został zwolniony. Należał do Ligi Narodowej, Polskiej Macierzy Szkolnej, Sokoła, Okręgowego i Centralnego Towarzystwa Rolniczego (prezes OTR w Nałęczowie i członek zarządu głównego CTR) oraz innych organizacji społecznych i rolniczych. Organizował szkółki ludowe oraz uczestniczył w strajku szkolnym 1905.
W czasie I wojny światowej stał na czele gminnych komitetów ds. rozdziału żywności oraz zbiórki na rzecz Skarbu Narodowego. Był również członkiem Komitetu Pomocy dla Jeńców Wojennych.
Działalność polityczna i końcowe lata życia[edytuj | edytuj kod]
W okresie międzywojennym był prezesem koła Związku Ludowo-Narodowego w Piotrowicach Małych. W 1919 bez powodzenia kandydował na Sejm Ustawodawczy. Podczas kolejnych wyborów parlamentarnych w 1922 został wybrany posłem na Sejm w okręgu nr 24 (Łuków) oraz senatorem RP z województwa lubelskiego. Wybrał mandat senatora.
Podczas wyborów parlamentarnych w 1928 ubiegał się o miejsce w Senacie z list związanego z ZLN Bloku Katolicko-Narodowego, nie uzyskał jednak reelekcji. Nigdy więcej nie starał się o wejście do parlamentu.
W 1935 został właścicielem gospodarstwa w Złojcu, gdzie mieszkał do końca życia, z wyjątkiem lat 1942 - 1945, gdy został przymusowo wysiedlony przez Niemców i powrócił do Piotrowic Małych. W komunistycznej Polsce był kilkakrotnie przesłuchiwany przez Urząd Bezpieczeństwa w Zamościu. Zmarł 25 września 1952 w Złojcu. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Nieliszu.
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Był dwukrotnie żonaty. W 1882 poślubił Katarzynę Gąszczyk, z którą miał córkę Julię. W 1912 ożenił się z Katarzyną Sadowską, z którą doczekał się pięciu synów, m.in. Józefa zamordowanego przez Niemców w obozie Auschwitz-Birkenau oraz Piotra, którego w 1945 aresztowało NKWD i został zamordowany w Związku Sowieckim.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Łaszcz. Sejm RP. [dostęp 2020-02-26]. (pol.).
- Jan Łaszcz. Senat RP. [dostęp 2020-02-26]. (pol.).