Jan Aleksander Klein

Jan Aleksander Klein
	podpułkownik piechoty
Data i miejsce urodzenia	15 maja 1892 ; Łódź
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie
Jednostki	22 Pułk Piechoty; 68 Pułk Piechoty; 67 Pułk Piechoty; 83 Pułk Piechoty; PKU Tarnopol; KRU Tarnopol
Stanowiska	zastępca dowódcy pułku; dowódca pułku; komendant PKU; komendant RU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Aleksander Klein (ur. 15 maja 1892 w Łodzi, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 maja 1892 w Łodzi, w ewangelicko-augsburskiej rodzinie Aleksandra i Joanny z domu Zachmajer. Po ukończeniu w 1913 szkoły realnej w Warszawie, wstąpił do armii rosyjskiej^[1]. Podczas I wojny światowej walczył na froncie, dwukrotnie ranny. Od maja do listopada 1917 należał do Związku Wojskowych Polaków przy XXIX Korpusie armii rosyjskiej. W 1918 wstąpił w stopniu porucznika do Wojska Polskiego^[1]. Zweryfikowany do stopnia kapitana, został dowódcą II batalionu 9 pułku Strzelców Wielkopolskich^[1], następnie został przeniesiony do 68 pułku piechoty w Brodnicy. W czasie wojny 1920 r. służył w 67 pułku piechoty^[1]. Za walkę o zdobycie Nasielska 16 sierpnia 1920 r. odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari^[2].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 410. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 67 pp^[3]. 10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy 67 pp w Brodnicy^[4]. W październiku 1931 został przeniesiony do 83 pułku Strzelców Poleskich w Kobryniu na stanowisko dowódcy pułku^[5]^[1]. W 1936 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Tarnopol na stanowisko komendanta. 1 września 1938 roku dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Tarnopol, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”. Był członkiem organizacji społecznych: Związku Strzeleckiego, Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, Ligi Morskiej i Kolonialnej, PCK oraz Białego Krzyża^[6].

17 września 1939 r. aresztowany w miejscu pełnienia służby przez sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 017/3 z kwietnia 1940 r., nr 43^[2].

Pośmiertnie mianowany pułkownikiem.

Mieszkał w Tarnopolu. Od 15 listopada 1923 żonaty z Ireną Antoniną Janaszek z Barańskich, z którą miał córkę Danutę^[6].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2973^[7]
Krzyż Walecznych (21 grudnia 1920)^[6]
Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[8]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[6]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[6]
Odznaka pamiątkowa 67 Pułku Piechoty^[6]
Order Św. Stanisława 3 klasy z mieczami (Imperium Rosyjskie)^[6]
Order Św. Anny 3 klasy z mieczami (Imperium Rosyjskie)^[6]
Order Św. Anny 4 klasy (Imperium Rosyjskie)^[6]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Kolekcja VM ↓, s. 4.
↑ ^a ^b Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 134.
↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 34.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 543.
↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 326.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ KLEIN Jan Aleksander [online], Powstanie Wielkopolskie [dostęp 2022-08-23] (pol.).
↑ Kolekcja VM ↓, s. 1.
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Klein Jan Aleksander Karol. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.15-911 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-09-28].
Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

[CITEREFKolekcja_VMs._4-1] Kolekcja VM ↓, s. 4.

[CITEREFBanaszekRomanSawicki2000134-2] Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 134.

[CITEREFLista_starszeństwa192234-3] Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 34.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_22_z_22_lipca_1922_roku,_s._543-4] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 543.

[CITEREFDz._Pers._MSWojsk.Nr_7_z_23_października_1931_roku,_s._326-5] Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 326.

[:0-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ KLEIN Jan Aleksander [online], Powstanie Wielkopolskie [dostęp 2022-08-23] (pol.).

[CITEREFKolekcja_VMs._1-7] Kolekcja VM ↓, s. 1.

[8] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]