Jan Bartmiński
| Data i miejsce urodzenia |
29 stycznia 1950 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
ekonomista |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
wicewojewoda przemyski (1998) |
| Rodzice |
Mieczysław, Franciszka |
| Krewni i powinowaci |
Stanisław (brat) |
| Odznaczenia | |
 
| |
Jan Franciszek Bartmiński (ur. 29 stycznia 1950 w Przemyślu) – polski ekonomista i samorządowiec, działacz opozycji w okresie PRL, ostatni wicewojewoda przemyski.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1973 ukończył studia z zakresu ekonomiki rolnictwa na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej. Pracował w państwowych ośrodkach maszynowych w Przemyślu i Bezwoli, a także w Państwowym Gospodarstwie Rolnym w pierwszej z tych miejscowości.
W 1980 wstąpił do „Solidarności”, współpracował z zarządem Regionu Ziemia Przemyska związku. Po wprowadzeniu stanu wojennego podjął działalność na rzecz udzielania pomocy represjonowanym i członkom ich rodzin. Jako jeden z pierwszych dostarczył pomoc dla internowanych w Uhercach. W latach 80. brał także udział w kolportowaniu wydawnictw drugiego obiegu.
W 1989 wszedł w skład regionalnego Komitetu Obywatelskiego. W latach 90. sprawował mandat radnego przemyskiej rady miasta. Od 1990 do 1994 był przewodniczącym sejmiku samorządowego województwa przemyskiego. Podjął działalność w różnych organizacjach społecznych (w tym współpracę z Fundacją Rozwoju Demokracji Lokalnej). Od 1994 pracuje w bankowości, zajmuje stanowisko dyrektora oddziału Banku Gospodarki Żywnościowej w Przemyślu.
W 1998 przez niecały rok z rekomendacji Unii Wolności sprawował urząd wicewojewody przemyskiego – ostatniego w historii tego województwa. W wyborach samorządowych w 2006 i 2010 kolejny raz zostawał radnym Przemyśla, kandydując z listy Platformy Obywatelskiej[1][2]. W 2014 bez powodzenia startował do sejmiku podkarpackiego[3].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
W 2015, za wybitne zasługi dla przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy samorządowej i działalności na rzecz środowisk lokalnych, został przez prezydenta Bronisława Komorowskiego odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[4]. W 2017 otrzymał Krzyż Wolności i Solidarności[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2022-09-11].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2022-09-11].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2022-09-11].
- ↑ „Samorząd szkołą postaw obywatelskich”. prezydent.pl, 9 marca 2015. [dostęp 2022-09-11].
- ↑ M.P. z 2017 r. poz. 795
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2022-09-11].
- Absolwenci Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
- Członkowie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność” (1980–1989)
- Ludzie urodzeni w Przemyślu
- Ludzie związani z bankowością w Polsce
- Ludzie związani z prasą podziemną w Polsce 1945–1989
- Odznaczeni Krzyżem Wolności i Solidarności
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Politycy Platformy Obywatelskiej
- Politycy Unii Wolności
- Radni Przemyśla
- Wicewojewodowie przemyscy
- Urodzeni w 1950