Jan Bielecki (informatyk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Andrzej Bielecki
Ilustracja
Jan Bielecki (1980)
Data i miejsce urodzenia

15 czerwca 1942
Warszawa

Data i miejsce śmierci

25 grudnia 2001
Warszawa

Zawód, zajęcie

informatyk, wykładowca akademicki

Tytuł naukowy

doktor nauk technicznych

Uczelnia

Politechnika Warszawska

Stanowisko

nauczyciel akademicki, adiunkt, starszy wykładowca

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Jan Andrzej Bielecki (ur. 15 czerwca 1942 w Warszawie, zm. 25 grudnia 2001 tamże[1]) – polski informatyk, dydaktyk, nauczyciel akademicki, autor książek popularyzujących języki programowania[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Liceum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie. Będąc zwycięzcą ogólnopolskiej olimpiady matematycznej, rozpoczął w 1960 studia na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej. Ukończył je w 1966 jako najlepszy student rocznika.

W 1970 uzyskał stopień doktora nauk technicznych.

Praca dydaktyczna[edytuj | edytuj kod]

Bielecki od 1967 był pracownikiem Katedry Budowy Maszyn Matematycznych (późniejszego Instytutu Informatyki) tego wydziału, początkowo jako asystent, następnie adiunkt i starszy wykładowca[2].

Od 1997 był profesorem Polsko-Japońskiej Wyższej Szkoły Technik Komputerowych w Warszawie, gdzie kierował Katedrą Metod Programowania, m.in. wprowadzając do programu nauczania programowanie w Javie.

Praca naukowo-ekspercka[edytuj | edytuj kod]

W Instytucie Informatyki brał udział w pracach badawczych oraz projektowych. Szczególnie wiele pracy włożył w opracowanie założeń funkcjonalnych systemu oprogramowania dla maszyny KRTM/UMC-20. Zaprojektował też kompilator języka FORTRAN ANSI na tę maszynę, korzystając ze wstępnych prac nad kompilatorem dla maszyny K-202.

Był konsultantem polskich i zagranicznych firm informatycznych. Był jedynym z Europy Środkowo-Wschodniej członkiem komitetu standaryzacyjnego języka ANSI C.

Autor podręczników[edytuj | edytuj kod]

Bielecki jest autorem ponad 100 podręczników do nauki języków programowania (Pascal, C, C++ oraz Java) i obsługi popularnego oprogramowania biurowego, o łącznym nakładzie ponad 800 tys. egzemplarzy wydanych w latach 1989–2001, w tym również w tłumaczeniu za granicą[2].

Narracja opisów języków programowania prezentowana przez Bieleckiego była dla wielu trudna do zrozumienia i odrzucana, ale dla innych była pożytecznym, a ówcześnie jeszcze praktycznie jedynym źródłem wiedzy.

Bielecki równocześnie upowszechniał polską terminologię, tę już uznawaną (np. plik) oraz nową proponowaną przez siebie, z której część nie znalazła powszechnej akceptacji (np. dwumlaskpodwójne kliknięcie myszą)[3].

Lista podręczników[edytuj | edytuj kod]

  • 1979 ANS-FORTRAN (współautor: Marek A. Suchenek)
  • 1981 FORTRAN dla zaawansowanych (współautor: Marek A. Suchenek)
  • 1987 Język C. Interpretacja standardu.
  • 1987 Turbo Pascal wersja 3.0
  • 1988 Rozszerzony TURBO Pascal wersja 4.0
  • 1988 Język FORTH
  • 1989 Grafika Turbo : Od Turbo Pascala 4.0 do Turbo C 1.5
  • 1990 Turbo C z grafika dla IBM PC
  • 1990 Turbo Pascal- wersja obiektowa
  • 1991 Borland Turbo C++. Eine neue Generation
  • 1991 Von C zu C++
  • 1992 TopSpeed Modula-2, Erweiterte Modula-2 version 2 fur den IBM-PC
  • 1992 Turbo Assembler und Debugger
  • 1997 ANSI C++
  • 1997 Java od podstaw
  • 1998 Wprowadzenie do języka C
  • 1999 Java 3
  • 1999 Java 3 RMI
  • 1999 Java w szkole
  • 1999 Visual C++ 6. Programowanie współbieżne, obiektowe i zdarzeniowe do Windows 95/98/NT
  • 1999 Java na uczelni
  • 2000 Java 4 Swing
  • 2000 ANSI C++
  • 2001 Java XP. Poradnik eksperta

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • Złoty Krzyż Zasługi – 1978
  • Nagrody Ministra Edukacji Narodowej (wielokrotnie w latach 1982–1998)
  • Nagrody Rektora Politechniki Warszawskiej (wielokrotnie w latach 1986–1999).
  • Nagroda Krzemowego Oskara, przyznana w głosowaniu internetowym w 2000.

Upamiętnienia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]