Jan Chwalibóg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Chwalibóg
rotmistrz rotmistrz
Data i miejsce urodzenia

28 listopada 1895
Kasina Wielka

Data i miejsce śmierci

4 marca 1954
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

1914-1923

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

2 Szwadron Ułanów
2 Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich

Główne wojny i bitwy

Szarża pod Rokitną, I wojna światowa, wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Jan Chwalibóg (ur. 28 listopada 1895 w Kasinie Wielkiej, zm. 4 marca 1954 w Krakowie) – rotmistrz Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Kasinie Wielkiej, w rodzinie Andrzeja i Celiny[1]. 14 sierpnia 1914 został wcielony do 2 szwadronu ułanów, który był przydzielony II Brygady Legionów Polskich. Wziął udział w kampanii karpackiej i bukowińskiej. W czasie szarży pod Rokitną służył w II plutonie. 1 kwietnia 1917 został awansowany do stopnia chorążego taborów, służył w Komendzie Taborów[2].

Po odzyskaniu niepodległości Jan Chwalibóg wstąpił do Wojska Polskiego. Walczył w wojnie polsko-bolszewickiej. Został zweryfikowany do stopnia rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Służył jako dowódca 2 szwadronu 2 pułku szwoleżerów Rokitniańskich. W 1923 przeszedł do rezerwy. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wadowice. Jako rotmistrz pospolitego ruszenia posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[3]. Zmarł 4 marca 1954 w Krakowie. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]