Jan Grek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Jan Grek
[[Plik:Grek Jan|240x240px|Jan Grek]]
Data i miejsce urodzenia 10 stycznia 1875
Chorostków
Data i miejsce śmierci 3/4 lipca 1941
Lwów
profesor nauk medycznych
Specjalność: Histologia, patologia i terapia chorób wewnętrznych
Alma Mater Uniwersytet Lwowski
Uczelnia Uniwersytet Lwowski

Jan Grek (ur. 10 stycznia 1875, zm. z 3/4 lipca 1941 we Lwowie) – polski lekarz internista, specjalista w zakresie histologii, patologii i terapii chorób wewnętrznych.

Ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu Lwowskiego, w 1901 uzyskał tytuł doktora wszech nauk lekarskich. Od 1901 był asystentem w Zakładzie Histologii, od 1912 Zakładu Farmakologii i Farmakognozji. W trakcie I wojny światowej powołany do armii austriackiej. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości przyjęty do Wojska Polskiego. Od 1918 do 1921 w stopniu podpułkownika kierował szpitalem epidemicznym. Po wojnie został zweryfikowany w stopniu pułkownika rezerwy lekarza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[1][2]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 6 batalionu sanitarnego we Lwowie[3][4]. W 1934 jako pułkownik rezerwy był przydzielony do Kadry Zapasowej 6 Szpitala Okręgowego w grupie oficerów pospolitego ruszenia, grupie lekarzy i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[5].

W 1921 otrzymał habilitację, a w 1923 został profesorem na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Był profesorem w Klinice Chorób Wewnętrznych UJK. W 1926 został kierownikiem Kliniki Propedeutycznej, w 1938 szefem II Kliniki Terapeutycznej UJK. Był prezesem Lwowskiego Towarzystwa Lekarskiego (1926), później sekretarzem LTL (1927-1939).

Po agresji ZSRR na Polskę, w okresie pierwszej sowieckiej okupacji Lwowa nadal prowadził działalność naukową. W sierpniu 1940 był gościem Wszechzwiązkowego Komitetu ds. Nauki ZSRR w Moskwie[6]. Członek rady miejskiej sowieckiego Lwowa[7].

W życiu prywatnym był szwagrem Tadeusza Boya-Żeleńskiego. Jego żoną została Maria z domu Pareńska (wdowa po lekarzu pediatrze prof. Janie Raczyńskim)[8]. Wszyscy troje zginęli w grupie profesorów lwowskich, zamordowani przez Einsatzkommando zur besonderen Verwendung pod dowództwem Brigadeführera dr Karla Eberharda Schöngartha w nocy z 3 na 4 lipca 1941.

Profesor Grek słynął ze swojego umiłowania do kolekcjonowania dzieł sztuki. To bezpośrednio przyczyniło się prawdopodobnie do tego, że wraz z nim zostali aresztowani wszyscy domownicy. Pozwoliło to Niemcom na dokonanie całkowitego rabunku zgromadzonych przez profesora cennych eksponatów. Akcją grabieży miał kierować holenderski aferzysta Pieter Menten, któremu też jako obeznanemu w okresie międzywojennym z prywatnymi kolekcjami we Lwowie przypisuje się sprawstwo na tle rabunkowym pośpiesznego nocnego mordu profesorów[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1212.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1095.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1159.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1052.
  5. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 301, 775.
  6. ↑ [Dzieje najnowsze: Tom 14, PAN, 1983]
  7. ↑ "W grudniowych (15 grudnia 1940) wyborach do rad obwodowych i miejskich ich członkami zostało sporo znanych Polaków. [...] Profesorowie Jakub Parnas, prof. Jan Lenartowicz, prof. Jan Grek, Włodzimierz Krukowski, prof. Stefan Banach, prof. Stefan Rudniański, prof. Stanisław Mazur, prof. Roman Witkiewicz, prof. Stanisław Pilat, prof. Kasper Weigel, Alfred Trawiński, [w:] Eugeniusz Duraczyński, Polska 1939-1945: dzieje polityczne, 1999].
  8. ↑ Jan Rudolf Raczyński. W: Stanisław Marian Brzozowski: Polski Słownik Biograficzny. T. XXIX. 1996, s. 639.
  9. ↑ Wiesław Budzyński: Miasto Lwów. Warszawa: Świat Książki, 2014, s. 169-171, 328. ISBN 978-83-7943-727-6. (pol.)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Grek&oldid=54438395”