Jan Józef Kraus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Józef Kraus
Ilustracja
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

21 października 1894
Strzałków

Data i miejsce śmierci

kwiecień 1940
Charków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

3 Pułk Piechoty
4 Pułk Piechoty
12 Pułk Piechoty
Batalion KOP „Suwałki”
Baon Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 7-a
2 Pułk Piechoty Legionów
6 Pułk Strzelców Podhalańskich
PKU Hrubieszów
KRU Hrubieszów

Stanowiska

dowódca batalionu
kwatermistrz pułku
komendant PKU
komendant rejonu uzupełnień

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Jan Józef Kraus (ur. 21 października 1894 w Strzałkowie, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jan Józef Kraus był synem Jana i Cecylii z d. Hejduk, urodził się w Strzałkowie w powiecie stryjskim, obecnie na Ukrainie.

W latach 1905–1909 uczył się w c. i k. Gimnazjum Wyższym w Wadowicach[1]. Po ukończeniu seminarium nauczycielskiego w Krakowie wstąpił do Legionów[2]. Służył w II Brygadzie Legionów Polskich, w 3 i 4 pułku. 1 stycznia 1917 roku został mianowany chorążym w 4 pułku Legionów[3]. Po kryzysie przysięgowym w armii austriackiej[2].

Po odzyskaniu niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego i został przydzielony do 12 pułku piechoty[2]. Wojnę 1920 roku odbył w szeregach 101 Rezerwowego pułku piechoty.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku został zweryfikowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Od 1921 roku ponownie służył w 12 pułku piechoty w Wadowicach[4][5][2]. Został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku. 23 maja 1927 roku został przesunięty ze stanowiska dowódcy II batalionu na stanowisko kwatermistrza pułku[6]. 26 kwietnia 1928 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[7] i wyznaczony na stanowisko kwatermistrza 17 baonu granicznego. W lipcu 1929 roku objął dowództwo 29 batalionu KOP w Suwałkach. W 1930 roku był jednym z inicjatorów budowy pomnika marszałka Józefa Piłsudskiego w Filipowie. 20 września 1930 roku został przeniesiony z KOP do Baonu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 7-a w Jarocinie na stanowisko dowódcy. W 1932 roku był w dyspozycji Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych[8]. W grudniu tego roku został przeniesiony do 2 pułku piechoty Legionów w Sandomierzu na stanowisko dowódcy I batalionu detaszowanego w Staszowie[9][2]. W czerwcu 1934 roku ogłoszono jego przeniesienie do 6 pułku strzelców podhalańskich w Samborze na stanowisko dowódcy batalionu[10]. W listopadzie 1935 roku został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Hrubieszów na stanowisko komendanta. W 1938 roku dowodzona przez niego jednostka została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Hrubieszów, a zajmowane przez niego stanowisko otrzymało nazwę „komendant rejonu uzupełnień”.

Jan Józef Kraus w 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie. Figuruje w wykazie poz. 1422.

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[11]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Michał Siwiec-Cielebon, Wolności siew. Absolwenci i uczniowie c. i k. Gimnazjum Wyższego w Wadowicach do 1918 r. jako kadra przyszłych sił zbrojnych odrodzonej Rzeczypospolitej, „Wadoviana. Przegląd historyczno-kulturalny” (21), 2018, s. 92-145, ISSN 1505-0181.
  2. a b c d e Kolekcja VM ↓, s. 4.
  3. Lista Starszeństwa Oficerów Legjonów Polskich, w dniu oddania Legjonów Polskich Wojsku Polskiemu, 12 kwietnia 1917, Warszawa 1917, str. 33.
  4. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 158, 410.
  5. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 150, 354.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 147.
  7. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 124, 178.
  8. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 29, 435.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 415.
  10. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 158.
  11. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  12. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 6 stycznia 1923 roku, s. 17.
  13. M.P. z 1931 r. nr 132, poz. 199 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]