Jan Kanty Potocki
 Herb Złota Pilawa | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data urodzenia |
1693 |
| Data śmierci |
1744 |
| Ojciec | |
| Matka |
Eleonory Rey z Nagłowic (zm. po 1717) |
| Żona |
Konstancja Sobieska (ur. 1700), Zofia Branicka (1700-1730), Konstancja Daniłowicz (1707-1792) |
| Dzieci |
Alojza (ur. 1721), Anna (ur. 1723), Joachim Karol, Teodor, Marianna (ur. 1732), Barbara (ur. 1735), Zofia (ur. 1737) |
Jan Kanty Potocki herbu Złota Pilawa (1693–1744) – kasztelan bracławski, starosta smotrycki.
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodziny magnackiej pieczętującej się Złotą Pilawą. Urodził się jako syn Józefa Stanisława Potockiego (zm. 1722), rotmistrza pancernego, kasztelana kamińskiego i kijowskiego i jego drugiej żony Eleonory Rey z Nagłowic (zm. po 1717). Brat Michała Franciszka (ur. po 1693, zm. po 1753), starosty trembowelskiego i czehryńskiego.
Pierwszą żoną została Konstancja Sobieska (ur. 1700 w Haliczu) herbu Janina, chorążanka halicka, która urodziła mu dwie córki i syna: Alojza Potocka ur. 1721, została ksenią Benedyktynek we Lwowie, Anna Potocka (ur. 1723 w Bracławiu), została późniejszą żona Antoniego Tarły (zm. 1759), kasztelana lubaczowskiego, a następnie Franciszka Jakuba Szembka (zm. 1765), wojewody inflanckiego. Jedyny syn Konstancji i Jana Kantego Potockiego: Joachim Karol Potocki (1725-1796), pełnił urząd podczaszego wielkiego litewskiego. Druga żona Zofia Branicka (1700-1730) była kasztelanką halicką, nie pozostawiła potomstwa. Trzecia żona, Konstancja Daniłowicz (1707-1792), starosianka parczewska, poślubiona 1729 urodziła: Teodora, wojewodę bełskiego; Mariannę (ur. 1732), która poślubiła Szembka, Barbarę (ur. 1735) i Zofię (ur. 1737).
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Był też starostą smotryckim[1]. Służąc w wojsku, pełnił obowiązki rotmistrza pancernego. 25 maja 1729 został mianowany kasztelanem bracławskim po śmierci Karola Oborskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mirosław Nagielski: Potocki Jan h. Pilawa (zm. 1675). [W:] Polski Słownik Biograficzny. T. XXVIII/1, zeszyt 116. Wrocław — Warszawa — Kraków — Gdańsk — Łódź : Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1983, s. 57.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Hr. Seweryn Uruski: Potoccy herbu Pilawa. [W:] Rodzina. Herbarz szlachty polskiej. T. 14, s. 283–303.
- Teodor Żychliński: Potoccy herbu Pilawa. W: Złota ksiega szlachty polskiej. Rocz. XIV. Poznań, 1892, s. 21–117.