Jan Kazimierz Sapieha

Jan Kazimierz Sapieha

Lis
Rodzina	Sapieha
Data śmierci	22 lutego 1730
Ojciec	Franciszek Stefan Sapieha
Matka	Anna Krystyna Lubomirska
Żona	Ludwika Opalińska
Dzieci	Katarzyna Ludwika Sapieha Piotr Paweł Sapieha Franciszek Antoni Sapieha Paweł Sapieha

{{Szlachcic infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | rodzeństwo = | faksymile = | opis faksymile =

Jan Kazimierz Sapieha herbu Lis (zm. 22 lutego 1730 w Rawiczu) – hetman wielki litewski, starosta bobrujski.

Był synem Franciszka Stefana, bratem Józefa Franciszka i Jerzego Felicjana. Jego ojcem chrzestnym był Jan III Sobieski.

Po skończeniu nauk w kolegiach jezuickich, udał się w trwającą 5 lat podróż po Europie zachodniej do Anglii, Francji i Holandii. W 1704 roku był deputatem województwa kaliskiego w konfederacji warszawskiej. Był jednym z przywódców stronnictwa króla Stanisława Leszczyńskiego na Litwie. W 1705 sprowadził z Torunia do Warszawy arcybiskupa lwowskiego Konstantego Zielińskiego, który koronował Leszczyńskiego. W 1705 roku potwierdził pacta conventa Stanisława Leszczyńskiego. W 1706 jako stronnik Leszczyńskiego został starostą generalnym Wielkopolski. Brał udział w wielu bitwach wojny północnej. Doceniając jego zdolności wojskowe Karol XII spowodował, że jego stryj Kazimierz Jan Sapieha oddał mu w 1708 buławę wielką litewską. 12 kwietnia 1709 w bitwie pod Lachowcami pobił wojska hetmana polnego litewskiego Grzegorza Antoniego Ogińskiego, wspierane przez Rosjan. W 1709 przeszedł na stronę Augusta II. Uzyskał amnestię, ale musiał jednak złożyć urząd hetmański. W 1716 przystąpił do antysaskiej konfederacji tarnogrodzkiej. W 1726 został feldmarszałkiem rosyjskim. Był jednym ze stronników carycy Katarzyny I na dworze petersburskim. W 1727 został generał-gubernatorem Sankt Petersburga i Ingrii.

Był ojcem Katarzyny Agnieszki i Piotra Pawła.

W 1726 roku został odznaczony Orderem św. Aleksandra Newskiego.