Jan Kołtun

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Kołtun
Data i miejsce urodzenia

7 czerwca 1949
Wólka Rudnicka

Zawód, zajęcie

urzędnik państwowy, dyplomata, prawnik

Alma Mater

Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej

Stanowisko

wiceminister spraw zagranicznych (1996), p.o. szefa Kancelarii Senatu (1996–1997)

Partia

ZSL, PSL

Jan Kołtun (ur. 7 czerwca 1949 w Wólce Rudnickiej) – polski urzędnik państwowy, dyplomata i prawnik, w 1996 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w latach 1996–1997 p.o. szefa Kancelarii Senatu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, kształcił się na Podyplomowym Studium Służby Zagranicznej w Warszawie. W latach 1972–1974 odbył aplikację sędziowską zakończoną zdanym egzaminem, później uzyskał uprawnienia radcy prawnego i ukończył aplikację kontrolerską. Pracował jako asystent w Zakładzie Prawa Pracy UMCS[1][2].

Rozpoczął następnie pracę w krajowej dyplomacji, pełnił m.in. funkcje: wicekonsula i konsula w Konsulacie Generalnym PRL w Malmö (1981–1985), konsula w Konsulacie Generalnym RP w Toronto (1990–1994), zajmując się tam m.in. tematyką polonijną. Działał też w Zjednoczonym Stronnictwie Ludowym, od 1987 zasiadał w jego Naczelnym Komitecie jako zastępca kierownika Wydziału Zagranicznego[3]. Później pracował jako dyrektor Biura Kadr, Szkolenia i Organizacji oraz od 15 lutego 1995 do 31 stycznia 1996 dyrektor generalny w Urzędzie Rady Ministrów[4]. Kierował także Radą Służby Cywilnej przy Prezesie Rady Ministrów[1].

Od 1 lutego do 31 maja 1996 piastował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W czerwcu 1996 został pełniącym obowiązki szefa Kancelarii Senatu po odejściu Wojciecha Sawickiego (sprawował funkcję do 1997)[5][6]. Od 1997 zatrudniony w Najwyższej Izbie Kontroli (z rekomendacji PSL) jako dyrektor Departamentu Gospodarki i Integracji Europejskiej, dyrektor Departamentu Gospodarki oraz doradca prezesa instytucji. W 2002 powołany na stanowisko zastępcy kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych[1]. W 2004 kandydował do Parlamentu Europejskiego z listy Polskiego Stronnictwa Ludowego w okręgu nr 8 (nie należąc formalnie do tej partii)[7]. W tym samym roku objął fotel szefa poznańskiej delegatury NIK[8], w 2014 przeszedł na stanowisko doradcy kierownika delegatury[9].

Żonaty, ma dwoje dzieci. Jego nazwisko pojawiło się na tzw. liście Wildsteina jako kontakt operacyjny „Jaks”, aktywny podczas służby dyplomatycznej w Szwecji (sam Kołtun zaprzeczył prawdziwości tych danych)[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Jan Kołtun. „Kombatant”. 1(131) (styczeń 2002), s. 2. Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. ISSN 0867-8952. 
  2. Profil prywatny. linkedin.com. [dostęp 2020-03-06].
  3. a b Marek Mądrzyk: Jan Kołtun i blokada informacji z IPN. salon24.pl, 20 września 2012. [dostęp 2020-03-06].
  4. Wykaz osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. [dostęp 2020-05-01].
  5. Robert Walenciak: Ostatni łup AWS. tygodnikprzeglad.pl, 13 sierpnia 2001. [dostęp 2020-03-06].
  6. Ludowiec szefem Kancelarii Senatu. rp.pl, 10 maja 1996. [dostęp 2020-03-06].
  7. Serwis PKW – Wybory 2004. [dostęp 2020-03-06].
  8. Nowy dyrektor NIK. epoznan.pl, 2004. [dostęp 2020-03-06].
  9. Nowy w NIK-u. Co się zmieni?. radiopoznan.fm, 2 stycznia 2014. [dostęp 2020-03-06].