Jan Małęczyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Małęczyński
ps. Jan Gozdawa
Jean de Saint-Lambert
Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1903
Kamieńskie

Data i miejsce śmierci

21 grudnia 1980
Paryż

Kierownik Konsulatu Generalnego/Konsulatu RP w Opolu
Okres

od 1937
do 1939

Poprzednik

Bohdan Ostoja-Samborski

Kierownik Biura Polskiego w Marsylii
Okres

od 1940
do 1941

Poprzednik

Adam Lisiewicz

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Jan Małęczyński, Jan Maleczynski, ps. Jan Gozdawa, Jean de Saint-Lambert[1] (ur. 25 lipca 1903 w Kamieńsku na Ukrainie[1], zm. 21 grudnia 1980 w Paryżu[1][2]) – polski urzędnik konsularny, poeta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Teofila (-1910), inżyniera stalownika i Elżbiety zd. Dąbrowskiej. Wraz z matką przenosi się do Nowogrodu Wołyńskiego, następnie do Kijowa, Białej Cerkwi i ostatecznie do Warszawy (1920). Kształcił się w Szkole Technicznej im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda, studiował prawo w Wolnej Wszechnicy Polskiej (-1926) oraz na Sorbonie w Instytucie Wyższych Studiów Międzynarodowych (Institut des Hautes Etudes Internationales) (1926-1928)[1].

Do polskiej służby zagranicznej wstąpił w 1928, pełniąc m.in. funkcje – attaché konsularnego/wicekonsula RP w Lille (1931-1934), wicekonsula w Opolu (1936) i kierownika konsulatu, konsula tegoż urzędu (1937-1939), urzędnika polskiego MSZ w Paryżu i Angers, urzędnika konsulatu w Tuluzie, kier. Biura Polskiego[3] w Marsylii (1940[4]-1941[5]). W 1942 zostaje mianowany tajnym delegatem na Francję Południową. Dzierżawił farmę w Bar-sur-Lup pod Niceą (1943). Następnie był konsulem w Bernie (1943-1945). Wydawał w Paryżu organ Polskiego Stronnictwa Ludowego we Francji tygodnik „Gazetę Ludową” oraz miesięcznik informacyjny w jęz. francuskim „Le Messager de Pologne” (1946-1947). Prowadził firmę handlową „Arelac” (1948-1952). Przy francuskim MSZ pełnił funkcję pełnomocnika do spraw opieki społecznej nad uchodźcami i tzw. bezpaństwowcami (Office Francais de Protection des Refugies et Apatrides) (1952-1967). W 1962 uzyskał obywatelstwo francuskie. Na emeryturę przeszedł w 1967.[1][1].

Pochowany na cmentarzu w Pantin pod Paryżem[1].

W 1939 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Wojciech J. Podgórski: Poeci na tułaczce, w kręgu autorów Oficyny Nicejskiej Samuela Tyszkiewicza 1940-1947, Warszawa 2002
  2. Tadeusz Oracki: „Zjazdy i konferencje konsulów polskich w Niemczech. Protokoły i sprawozdania 1920-1939”, oprac. H. Chałupczak, E. Kołodziej, Lublin 1999 : [recenzja], Komunikaty Mazursko-Warmińskie nr 4, 664-667, 2000
  3. ówczesna nazwa urzędu konsularnego wg [1]
  4. Indeks osobowy 1940 PISM
  5. Paweł Ceranka, Krzysztof Szczepanik (opr.): Urzędy konsularne Rzeczypospolitej Polskiej 1918-1945 : informator archiwalny, Ministerstwo Spraw Zagranicznych/Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych Warszawa 2020
  6. Odznaczenia. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 1, s. 13, 1939. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zabiełło, Stanisław: Na posterunku we Francji, PAX Warszawa 1967
  • Wojciech J. Podgórski: Poeci na tułaczce, w kręgu autorów Oficyny Nicejskiej Samuela Tyszkiewicza 1940-1947, Warszawa 2002