Giovanni Maria Padovano

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Jan Maria Padovano)
Giovanni Maria Padovano
Gian Maria Mosca
Data i miejsce urodzenia

1493
Padwa

Data i miejsce śmierci

1574
Kraków

Narodowość

włoska

Dziedzina sztuki

rzeźba

Epoka

renesans

Nagrobek Jana Kamienieckiego w kościele franciszkanów w Krośnie
Nagrobek Mikołaja i Piotra Firlejów w kościele dominikanów w Lublinie

Giovanni Maria Padovano, właściwie Gian Maria Mosca (ur. 1493 w Padwie, zm. 1574 w Krakowie) – włoski rzeźbiarz.

W latach 1507-1512 uczył się w warsztatach rzeźbiarskich i złotniczych w Padwie. Zajmował się głównie małą rzeźbą, grupami figuralnymi oraz płaskorzeźbami. Główną pracą, z tego okresu, jest płaskorzeźba marmurowa Cud ze szklanką. W płaskorzeźbie tej widać jeszcze wpływ braci Lombardo, choć artysta zrywa już z izokefalizmem.

Do Polski przybył w 1532 na zaproszenie króla Zygmunta Starego, aby wykonać medale rodziny królewskiej[1]. Medale przedstawiały Zygmunta Starego, królową Bonę, królewicza Zygmunta Augusta i królewnę Izabelę.

Na początku pobytu w Polsce zatrudnił się w warsztacie Berreciego. W roku 1533 rozpoczął samodzielną działalność. Do jego współpracowników należeli Giovanni Cini, Hieronim Canavesi i Jan Michałowicz z Urzędowa.

W roku 1536 Padowano ukończył marmurowe cyborium dla katedry krakowskiej[2].

W roku 1540 wykonał nagrobek dla biskupa Stanisława Oleśnickiego dla katedry poznańskiej[3].

Pracował na Wawelu przy Kaplicy Zygmuntowskiej. Wykonał nagrobki żon Zygmunta Augusta[4]. W latach 1545-1547 wykonał, na zamówienie królowej Bony, nagrobek arcybiskupa Piotra Gamrata. W 1552-1554 zaprojektował cyborium dla kościoła Mariackiego[5].

W roku 1554 wykonał nagrobek prymasa Mikołaja Dzierzgowskiego do katedry gnieźnieńskiej. Przy tym nagrobku współpracował z nim prawdopodobnie Hieronim Canavesi.

Pierwszym sygnowanym dziełem Padowana jest nagrobek rotmistrza Jana Kamienieckiego z roku 1560 w kościele Franciszkanów w Krośnie.

Największy pomnik dłuta Padovano stanął w katedrze tarnowskiej. Nagrobek początkowo przeznaczony był dla hetmana Jana Tarnowskiego. Prace zostały rozpoczęte w 1561 roku. Po przedwczesnej śmierci Jana Krzysztofa Tarnowskiego został w roku 1567 przerobiony na nagrobek piętrowy.

W latach 1571-1574 wykonuje przebudowę nagrobka Zygmunta Starego na podwójny. Dolna nisza zostaje przeznaczona na nagrobek Zygmunta Augusta.

Padowano zajmował się również twórczością architektoniczną. W 1558-1559 wykonał projekt schodów i loggie dla odbudowanych po pożarze krakowskich Sukiennic. W 1567 roku projektował pałac biskupa Samuela Maciejowskiego na Prądniku w Krakowie. Pracował w królewskim zamku w Niepołomicach. Dostarczał kamieniarkę okienną i drzwiową dla Wawelu.

Przypisuje mu się także autorstwo trójstrefowej attyki, wieńczącej ratusz w Sandomierzu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Do dzisiaj zachował się jedynie komplet medali należący do książęcej rodziny d'Este i znajduje się w Galerii Estense w Modenie
  2. Nie zachowało się
  3. Nie zachowany
  4. Nie zachowane. O ich okazałości mogą świadczyć tylko ceny i wymiary sprowadzonych marmurów.
  5. Cyborium zachowało się w stanie niezmienionym, tylko w okresie baroku dodano szczyt

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Helena Kozakiewiczowa Renesans w Polsce. Jan Maria Mosca zwany Padovano, Warszawa 1983, ISBN 83-213-3042-8