Jan Nepomucen Lewicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 16:59, 12 sie 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Portret Jana Nepomucena Lewickiego
drzeworyt Aleksandra Regulskiego (1871)
"Rzeź galicyjska"

Jan Nepomucen Lewicki (ur. 1795, zm. 1871) – polski malarz, grafik, litograf, fotograf.

Studiował w latach 1822-1824 w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie u Józefa Brodowskiego, a następnie uczył się litografii w Oddziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Warszawskiego. Uczestniczył w Powstaniu Listopadowym, wykonywał mapy topograficzne dla oddziałów powstańczych.

Po upadku Powstania wyemigrował 1843 do Francji, zamieszkał w Paryżu, 1853-1859 prowadził szkołę fotografii i kartografii w Lizbonie. Po powrocie do Warszawy 1860 został kierownikiem artystycznym „Tygodnika Ilustrowanego” i współwłaścicielem zakładu fotograficznego.

Około roku 1865 zamieszkał ponownie w Paryżu, zajmował się grafiką użytkową (widoki miast, portrety wybitnych osobistości historycznych i współczesnych, sceny rodzajowe, historyczne ubiory polskie, a także rysunki satyryczne). Namalował obraz „Rzeź galicyjska”. Ilustrował pamiętniki Jana Chryzostoma Paska oraz „Ubiory ludu polskiego” Leona Zienkowicza (1841).

Bibliografia

Linki zewnętrzne